Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział2
WdrodzepowrotnejdoTryonwiedziałem,żeodniosęsukces.
Coprawdagłośnomówię,żewtowątpię,ipowtarzam,żejestem
głupkiem,alewgłębisiebieczujęsiębogiemiwiem,żeodniosę
sukces.Zakażdymrazem,gdystwierdzam,że„jestemnędznym
gnojkiem”alboże„chcęzesobąskończyć”,taknaprawdęusiłujętylko
zmylićmoichwrogów.Wszystko,comówię,maswójsens–chcę
zasiaćzamętwgłowachrywali.Jużwkrótcemiałemsiętegonauczyć
odCusa.
GdynazajutrzspotkałemBobby’ego,powiedział:„Terazmusimy
napoważniezabraćsiędoroboty”.Trenowaliśmydzieńwdzień,
awniedzieleStewartdzwoniłdoCusaimeldowałmuomoich
postępach.CodwatygodniejechaliśmydoCatskillnatreningpod
okiemCusa.Cuszemnąrozmawiał,aBobby’emumówił,czego
mamnienauczyćtymrazem.Potem,jużzpowrotemwTryon,Bobby
ijaciężkonadtympracowaliśmy.Trzyrazywtygodniusparowaliśmy,
awpozostałewieczoryBobbywyprowadzałciosy,ajapracowałem
nogami,ćwiczącuniki,którepokazałmiCus.
Wszkoleteższłomibardzodobrze.„Mamwnosie,żeoblejesz
wszystkieprzedmioty,alemaszsięzachowywać”,usłyszałem
odBobby’ego.Kilkatygodnipóźniejzadzwoniłdoniegojeden
zmoichnauczycieli:„Cosię,ulicha,stałoztymdzieciakiem?Czytał
jaktrzecioklasista,aterazjestjużnapoziomiesiódmejklasy.
Znakomiciesobieradzi!”.
PodczasjednejzpierwszychwizytwCatskillCuswziąłmnie
iBobby’egonastronę.
–Posłuchaj,większośćdzieciakówniechceiśćdowięzieniadla
dorosłych,więcmówią,żesąmłodsiniżwrzeczywistości–stwierdził
Cus.–Onjestzasilny,zaduży,zaszybkiizbytdobrze
skoordynowany.Musibyćstarszy,niżmówi.
Bobbywyglądałnazdezorientowanego.
–Mike,posłuchajuważnie.Topoważnasprawa.Iletaknaprawdę
maszlat?–zapytałmnieCus.
–Trzynaście!–odparłem.Problemwtym,żenatylenie
wyglądałem.Miałemwtedytylko167centymetrówwzrostu,ale
ważyłem89kilogramów.
GdyznówpojechaliśmydoCatskill,Bobbywziąłdokumenty
stanowe,zktórychjasnowynikało,żemam13lat.Cusniemaldostał
