Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszystkich.Toogłoszenietodobrypomysł,aletrzebajedaćteż
nainnestrony.ZajmiemysiętymzSonią.
PotymstwierdzeniudziecizniknęłyponowniewpokojuAdama.
–Czemusprzedajeszrestaurację?–zapytałaAnita.
–PośmierciMaćkaniedajęradyzajmowaćsięwszystkim–odparła
Beata.–Restauracjajestpopularna,więcniemogęjejzamykać,kiedy
tylkomisięzachce.AniemogęoddaćAdamadoprzedszkola.Sama
dobrzeotymwiesz.Teoretyczniemógłbysiedziećsamwdomu,ale
wpraktycetonieprzejdzie.Wydałobysię,żeniejestzwykłym
dzieckiem.Ajeżelisprzedamknajpęteraz,kiedyjestdużowarta,
spokojniemogęszukaćpracy,któraniebędziewymagałamojejciągłej
obecności.
–Amożeprzeniesieszsiędomnie?–zapytałanieoczekiwanieAnita.
–Nierozumiem–mruknęłaBeata.
–Och,nowiesz–westchnęłaAnita.–Fajniebyłobymiećzkim
pogadaćodzieciachinietylko.Janiemamrodziny.Mójwspólnikjest
dobrymprzyjacielem,alenawetjemuniepotrafięsięzwierzyćztego,
żemojacórkajestwyjątkowa.Dziecimiałybysiebienawzajem,
cozpewnościąwyjdzieimnadobre.
–Noimusimyimpomócwposzukiwaniachpozostałychdzieci
–powiedziałaBeata.
–Mamdużydom–dodałazuśmiechemAnita.–ASoniapomoże
cizainwestowaćpieniądze,żebyśniemusiałaszukaćpracy.
Takteżzrobiły.WciągukilkutygodniBeatasprzedałarestaurację
idom,apotemprzeniosłasiędoAnity.Doprzewozurzeczyswoich
iAdamawynajęłafirmętransportową.Kiedydwóchmiłychmężczyzn
wnosiłopudładodomuAnity,dzieciuważniesięimprzyglądały
iszeptałycośmiędzysobą.Jedenzmężczyznzerkałnanieisię
denerwował.ZauważyłatoAnitaipodeszładoniego.
–Czycośsięstało?
–Właściwienie–odparł.–Chodzitylkooto,żetedziecipatrzątak
naczłowieka,jakbywiedziały,oczymmyśli.Zupełniejaksynnaszego
