Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
śniadaniu.
–Wtamtymczasiepracawielututejszychkobiet,
zarównobiało-,jakiczarnoskórych,polegała
naobsłudzemechanicznychmaszynliczących
–zauważyłojciec,zerkającnaAranawlusterku
wstecznym,jajednakwiedziałam,żesłowatekieruje
donasobojga.–KathrynPeddrew,OpheliaTaylor,Sue
Wilder,KatherineJohnson.Ichzadaniembyło
obliczenieokienstartowychdlapierwszych
astronautówwysyłanychwkosmos.
Opowieśćojcabudziławemniewspomnieniasprzed
kilkudziesięciulat.Przypomniałamsobiepewiendzień,
którykumojejwielkiejradościzamiastwszkole
mogłamspędzićwbiurzetatywnależącymdoNASA
LangleyResearchCenter.Tegodniarazemzemną
dotrzymywałoojcutowarzystwamojerodzeństwo.
Naterenośrodkajechaliśmynaszymrodzinnym
pontiakiemzlat70.,jasiedziałamzarazoboktaty,
wfotelupasażera,amójbratBenisiostraLauren
usiedliztyłu.Jazdatrwałaraptemdwadzieściaminut.
Wystarczyłowjechaćnaprzerzuconynadrzeką
HamptonmostVirgilI.Grissom,następniepokonać
MercuryBoulevard,poczymodnaleźćdrogę
prowadzącąbezpośredniodobramyośrodkaNASA.
Gdyzajechaliśmypodnią,tatapokazałstrażnikowi
odznakę,ijużpochwiliznaleźliśmysięnatereniebazy.
Sunęliśmyprzedsiebie,mijającodchodząceodgłównej
drogiidealnieprosteuliczki,wzdłużktórychustawiono
niezbytokazałedwukondygnacyjnebudynki
zczerwonejcegły.Tego,żenaterenieniepozornie
wyglądającegokampusuprowadzonesąjakieś
