Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
intencji.Widzącmojąniezdecydowanąminę,dodał:
–Wybawmnie,awzamianzałatwięcijakiściekawy
wywiadizdjęcialepszeniżwszystkietamtepismaki
razemwzięte.
Niepodobałomisięto,jaknazywadziennikarzy,ale
mającdowyborutrzymaćdzióbnakłódkęidostać
dostępdolepszegomateriałualbounieśćsięambicją
ipolegaćnatymcowyjdzie(alboinie)zmojego
lepkiegoaparaciku,postanowiłamwybraćtopierwsze.
–Okej,aletylkochwila.
–Paniredaktor,niemusisięmniepanibać.Jestem
najbardziejnieszkodliwyczłonkiemtegocyrku.–Dłonią,
wktórejtrzymałdrinka,wskazałnabawiącychsięcoraz
huczniejludzi.–Paniprzodem.–Zzaczepnąminą
poczekał,ażminęgonaschodachibędęszłaprzednim.
Mogłabymprzysiąc,żespecjalniepróbujemnie
zawstydzićijaknicwłaśniegapisięnamój
(zzadowoleniemmuszeprzyznać,żezgrabny)tyłek.
–Dlaczegotujesteśskorotakbardzogardzisztymi
ludźmi?–Niewątpliwietenfacetbyłdlamniezagadką.
–Chodź.–Wziąłzuchwalemojąrękęipoprowadził
nabalkon,zktóregomogliśmyswobodnieoglądać
wszystko,cosiędziałonadolewśródgości.–Widzisz
tegofaceta,którywłaśnieudaje,żeśmieszygożart
premiera?
–Ktoto?
–MójojciecRamiroCarreraRios.Gospodarztego
spęduosobliwości.
Spojrzałamnaniegozdziwionaipotrząsnęłamgłową.
Niewidziałamjegonazwiskanazaproszeniu,które
dostałamodAny.
–Nierozumiem,dlaczegoznimprzyszedłeśskoronie
