Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doMeksykutozapewnenajdłuższapodróżliteracka
odczasówrejsuPequoda,awieczór,kiedySigbjørn
rozmawiaoswojejpowieścizEddiemiHippolyte’em,
jestniemalrównierozwlekły.Dotegoówfragment
zdajesięmałoprawdopodobny:ktobyłbywstanie
mówićtakdługojakSigbjørn?Ktozdołałbysłuchać
gotakdługojakEddieiHippolyte?Jakąrolęodgrywają
naprawdęEddieiHippolyte?Służątujedynie
chłonięciusłowotokuSigbjørna?DlaczegoPrimrose
zostałapotraktowanataktrywialnie–albowpada
wprzesadnyentuzjazm,albozrzędziinarzeka?Jak
zrozumieć,cosiędziejewtejpowieści,jeślipodczas
lekturyniemasiępodrękąksiążki
Pod
wulkanem
,żebyśledzićodwołaniadoniejalbo
przypominaćsobieopisanewniejpostacie
izdarzenia?
OddającsprawiedliwośćLowry’emu,możemy
jedyniestwierdzić,żetaksiążkajestfragmentem
większegodzieła,notatnikiem,którydopieromiałstać
siępowieścią,iżeLowrypotrzebowałbyjeszcze
conajmniejczterechlat,zanimposkładałbywszystkie
materiaływcałość.Frustrujące(alepocieszającedla
obrońcówtalentuLowry’ego)jestto,żezawarte
w„papce”uwagi,którekierowałdosiebie,sugerują,
cozrobiłby,gdybymiałdosyćczasu.Naprzykład
dłużyznypodczaslotusamolotemzłagodziłobydodanie
Hippolyte’adolistypasażerów–dziękiczemutakże
długanocegzegezywCuernavacebyłabynieco
bardziejinteresująca.Rozterkidotyczące
Rigaudona
pijaka
zostałybylitościwieokrojone.Byłobyowiele
więcejJohnaStanforda.MotywWildernessajako
żonobójcyprzewijałbysięprzezcałąpowieść
wostatecznejwersjirękopisu,aniebyłtylkopółsenną
wizją;Sigbjørnprzezcałąpodróżśledziłbydoniesienia
prasowenatematzabójcyiprocesu.Aluzjido
Parsifala
i
Tristana
byłobyznaczniewięcej.Powieść
