Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
I
Poczuciepędu,gigantycznegoprzemieszczenia,
zmierzanianapołudnie,wdółprzeztrzykraje,przez
potężnełańcuchygórskie,poczucielądowania,
potężnegocofaniasię,ruchu,bezruchu,azarazem
spadaniaprostowświat,wdółmapy,bliskościczegoś
wielkiego,fenomenalnego,aprzytymsunącypodnimi
cieńsamolotu,wiecznieprzesuwającysiękrzyż,mniej
ulotnyibardziejnamacalnyniżznaczenietego,
cofaktycznierobili,oczymmyślałSigbjørn–ajednak
możnabyłosięskupićwyłącznienatymcieniu,choć
tylkonakrótkąchwilę:zamknięciwśrodku,
wogromnejpodskakującejmaszyniezjej
monotonnymmruczeniem,gdziesiedzieliniezbyt
wygodnie,Sigbjørnzniezręcznieuniesionąstopą,
bozdjąłbut,przesuwającesię,ogłuszające,stale
odnawiającesię,pokonująceczasprzeznaczenie,
wktórymbylizamknięci,choćprzezmałe,głupie,
wąskiepodłużneoknawidzieliztegocałego
opływowegoprzedmiotuobarwieplatynyjedynie
fragmentyskrzydła,silnika.Mimotopoczucie
przygody,nawetjeśliSigbjørnuczestniczyłwniejtylko
zewzględunaPrimrose,byłopotężne,ateraz,gdy
siedzieli,trzymającsięzaręce,Primroseekstatyczna
przyoknie(dudniący,oszałamiającyhuksamolotu),
uczucieulgi,radość,przedostalisię,tak,przekroczyli
barierę–przynajmniejjedną,tobyłopewne–przeszli
przezodprawę,wyjechali,znaleźlisięwAmeryce;
polewejstroniemieliOregon,poprawejPacyfik,
przybrzeżnełańcuchygórskie,aleradośćnie
równoważyłacałkiemtychinnych,dręczącychuczuć,
któreSigbjørnskrzętniewymazałztwarzy:smutku,
miażdżącejklęskii,nawetteraz,gdymiałnapozórtak
niewielezmartwień,oślepiającej,wszechogarniającej,
permanentnejpaniki.
