Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–zapytałapochwilizastanowienia.
–Ja?–zdziwiłasięElizabeth.–Przecieżjaniejestemnikim
ważnym.
–Jakto?–wykrzyknęładziewczyna.–Paniniejestkimśważnym?
Oniebiosa,teraztojużnaprawdęmniepaniubawiła.
–Ale,Lucy,przecieżjanicnierobię.JestemtylkożonąRodericka
i…
–MożeipanRoderickstworzyłnaszemiasto,aletopanistałasię
sercemElizabethtown.Bezpanitomiejscenapewnoniebyłobytakie
samo.Dommożnapostawić,drogęwytyczyć,aleitaknictonie
zmienia.Tonadaltylkościanyitrakt.Ważne,abytchnąćwnieduszę.
Atojużpanizasługa.PaniRobillard,tkwiwpaniwielkasiła.
Odpięciulatobserwujępaniąiwidzę,jakdoskonalesobiepaniradzi.
Mnienapoczątkubyłobardzotrudnoitęskniłamzastarymświatem.
Chociażniemiałammiłychwspomnień,ciąglewracałammyślami
domojejwsiiludzi,którychtamznałam.WElizabethtownwszystko
wydawałosięmitakieobce…Apaniodrazupoczułasiętujak
usiebie.Widziałam,zjakimentuzjazmemrzuciłasiępaniwwir
organizowaniamiasteczka.Zawszemiałapaniczasdlakażdego,kto
potrzebowałwsparcia.Zawszedziałałapanidladobranas
wszystkich,nikogoniefaworyzujączewzględunastanspołeczny
imajątkowy.Wszyscypaniąkochająitakjakjauważają,żejestpani
duszątegomiejsca.Ktobardziejnadajesiędowygłoszeniaprzemowy
inaugurującejpierwszypiknikzałożycielskiniżpani?
–Ojej,ażniewiem,conatoodpowiedzieć.–PoliczkiElizabeth
pokryłdelikatnyrumieniec.–Zaskoczyłaśmnie.
–Powiedziałamtylkoszczerąprawdę.Pozatym,jeślisięniemylę,
festynorganizujeTowarzystwoWzajemnegoWsparcia,apanijestjego
przewodniczącą.Ztegowynika,żetowłaśniepanipowinna
przygotowaćprzemowę.
–Wtakimraziemuszęsiędobrzedoniejprzyłożyć.Wkońcunie
mogęcięzawieść.
–Lucy!Lucy!–MałyKyle,bawiącysięwpobliżustolika,przy
którymsiedziałaElizabeth,rzuciłpiłkęwstronęsłużącej.–Pobawisz
sięzemną?
–Idę,paniczu!–odkrzyknęłaischyliłasiępozabawkę.
Podniosłająijużmiałaodejśćwkierunkumalca,gdynagle
zatrzymałasięispojrzałanaswojąpanią,którapełnymradości
wzrokiemwpatrywałasięwsynka.
–PaniElizabeth…–zaczęłaniepewnie.–Aczymożnabyteż
