Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Podręcznikowyprzykład!–ekscytujesięMichałBeim
iwyskakujezsamochodu.Gramolęsięzanim,przyświecając
telefonemipróbujączobaczyćcokolwiek.Nibytonajkrótszanoc
wroku,więcpowinnobyćjeszczejasno,aleniejest.Michał
zadzwoniłdomnieprzedgodzinąizapytał,czymiałbymochotę
spędzićnocświętojańskązdwomaurbanistamiwsamochodzie.
Propozycjabrzmiałafascynująco,więcsięzgodziłem.Pojechaliśmy.
Naj​pierwza​py​ta​łemich,czysięczu​jąpo​trzeb​ni,aleza​czę​lisięzemnie
śmiać,więcjużsięnieodzywałem.TerazgdzieśmiędzySwarzędzem
aPoznaniemłazimypobudowachnowychosiedliioglądamycoś,
cofachowcynazywająsuburbanizacjąalbosprawlem.Achodzi
popro​stuoto,żemia​stosięroz​le​wa.
Totaknaprawdęjestdośćproste.Corazwięcejrodzinmyśli
okupniewłasnego„M”,najlepiejnacichychispokojnych
przedmieściach.Namieszkaniewcentrumitakichzresztąniestać.