Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żesięzaczynamoddalaćodwłaściwegoprzedmiotu;aleniechmipan
towybaczyłaskawie,bobędącsamdobrymkaligrafem,jestem
tąsprawąniecozainteresowany.
—Zatem—zauważyłem—cosiętyczędzieci;kiedyjużumieją
czytaćipisać,toczyżnieucząsięczegoinnego—naprzykład
języków?
—Oczywiście,żetak—odparł—czasamijeszczeprzed
nauczeniemsięczytaćumiejąmówićpofrancusku,ponieważtym
językiemmówiąnajbliżsisąsiedzipodrugiejstroniewody;wkrótce
przyswajająsobieniemczyznętakże,używanąprzezogromnąilość
szkółigminnakontynencie.Otosągłównejęzyki,jakichużywamy
natychwyspachrównocześniezangielskim,walijskimlubirlandzkim,
któryjesttylkoodmianąwalijskiego;dzieciucząsięichbardzo
szybko,ponieważwszyscystarsiznająje;oboktegogościenasi
zzamorzaprzywożązesobąswojedzieci,któreschodząsięrazem
inauczająsięwzajemnieswojejmowy.
—Acóżsiędziejezestarszymijęzykami?—spytałem.
—Otak—odparł—ucząsięoneprzeważniełacinyigrekirazem
zewspółczesnymijęzykami,którychniepotrzebująsięuczyćinaczej
niżpraktycznie.
—Ahistorya?—spytałem—jakżeuczyciehistoryi?
—Kiedyczłowiekumieczytać—odparł—toczyta,comusię
specyalniepodoba;beztrudnościmożnaunasznaleśćtakiego,który
poradzi,conależyczytaćotymlubowymprzedmiocie,lubwyjaśnito,
czegowczytanychksiążkachtrudnozrozumieć.
—Czegowięcjeszczesięuczą?—spytałem.—Boćchybanie
wszyscystudyująhistoryę.
—Onie—odparł—wielucałkiemniedbaohistoryę;sądzę
nawet,żeniewielutowogóleczyni.Mójpradziadekmówiłmi,
żeprzeważniewokresachzamieszaniaiwalkiludzietroszcząsię
ohistoryę,acodotego—rzekłmójtowarzyszzmiłymuśmiechem
—tośmyodpodobnychrzeczybardzodalecy.Nie;wieluludzi
studyujefaktyodnośniedobudowyrzeczy,doprawaprzyczyny
iskutku,takżewiedzanaszawzrasta;niektórzy,jakpansłyszałeś
oBobie,poświęcająsięmatematyce.Niemazgołasensuzadawać
gwałtludzkimupodobaniom.
—Niechciałeśpanatolipowiedzieć,żewszystkiedzieciucząsię
tychprzedmiotów?—spytałem.
Onzaśodparłnato:—Tozależyodtego;copanrozumieprzez
dzieci;niepowinieneśpanteżzapominaćotem,jakbardzosię
