Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Anibyczym?—zdziwiłsię.
Patrzyła,jakpowoli,krokzakrokiem,Stachodwracasię
iidziewstronęstołu.Podążyłazanim.
—Stoję,pukaminiesłyszęzaproszenia—wyjaśniła.
—Pukamjeszczerazinadalcisza.Chciałamwejść,
adrzwizamknięte.
—Specjalniezamknąłem,żebyśnieweszłazawcześnie
iniezepsułaniespodzianki—odparłbezcieniawyrzutów
sumienia.
—Tak,terazrozumiem,alestojącprzeddrzwiami,
omałozawałuniedostałam.Zachodziłamwgłowę,
comog​łosięstać.
—Greto,nieprzesadzaj.—Stachpowoliusiadł
nakrześleioparłlaskęoblatstołu.—Wnajgorszymrazie
mogłemumrzeć,aleczytobyłabytakaznowuwielka
tragedia?
—Cotyzagłupotywygadujesz!—oburzyłasię
zielarka.
—Prawdęmówięidobrzeotymwiesz.—Wzruszył
ramionami.—Nakażdegoprzyjdziekolejiniemaconad
tymrozpaczać.Aleskorojeszczeżyję,toucieszyćsięnie
zaszkodzi.
—Tak,jeszczeżyjesz,aleniewiem,jakdługo.Jakcię
słucham,tomamochotęcięzabić—mruknęła
zdezaprobatą.
—Jeślitakpostanowisz,topewnietenzamiar
zrealizujesz.Wkońcumaszwielemożliwości.Nawet
jawiem,ilewpuszczyinapolachroślin,których
mogłabyśużyć.
—Stary,agłupi!—odcięłasięGretaiuderzyłaStacha
żartobliwiewramiękuchennąścierką.
—Przyjmujękrytykęzpokorą.
Widaćbyło,żestarzecjestdumnyzeswojej
niespodziankiinicniejestwstaniepopsućmuhumoru.
—Inieśmiałozapytuję,cotakpiękniepachnie—dodał,
zerkającnagarnek,któryGretapostawiłanakuchni.