Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dźwięku.Nastkazajrzaładośrodka.Ktośsiedział
wpołowiedrewnianychschodów.
–Mamcię!–zawołaładziewczynka,otwierającszerzej
drzwi.
Rozległsiękrzyk,brzękmetaluicośczarnegoumknęło
nastrych.
PrzerażonaNastkatrzasnęładrzwiami,gwałtowniesię
cofnęłaiwpadłanaprzeciwległąścianę.Jejsercebiłojak
oszalałe,całasiętrzęsła,aższczękałazębami.Skulona
wlepiłaspojrzeniewniedomkniętedrzwi,przerażona,
żezarazotworząsięnaościeżitocośjądopadnie.
Bonapewnoniebyłtokotaniczłowiek.Tobyłoczarne
imiałorogi.Napewnomiałorogi.Cozapotworaciotki
hodowałynastrychu?!
Nastkajużchciałazerwaćsięzpodłogiipopędzić
doAntka,żebyschronićsięwjegołóżku,alewtedy
przypomniałasobie,żewidziałacośjeszcze.
Bardzopowoliwstałainanogachmiękkichjakzwaty
podeszładodrzwi.Uchyliłaje,lecznaschodachniebyło
jużnikogo.Zatonastopniachtużprzedniąleżały
metalowamiseczkaikubek.Tużobokrozsypałosiękilka
ziarenkaszy.
Nieznałasięnaduchach,diabłachanipotworach,ale
niepodejrzewała,żektórykolwiekznichżywiłsięczymś
takim.Obejrzałasięnakorytarzzasobą.Wiedziała,
żepowinnaiśćpobrataisiostrę,alepodejrzewała,żejej
nieuwierząinawetniebędąchcieliwstaćzłóżek.
Pokręciłagłową.Pokażerodzeństwu,jakajestodważna.
Bosestopybezgłośniewspinałysięposchodach.
Drewnianestopniebyłytakwytarteprzezlataużywania,
żenaśrodkukażdegoznichznajdowałosięwgłębienie.
DlazachowaniarównowagiwciemnościNastkaoparłasię
dłoniąościanę.Wtemnapalcachpoczułacośmokrego.
Obyniekrew
–modliłasięwduchu.Zaledwiekilka
sekundwcześniejobiecałasobie,żeniebędzieświecić
latarką,abyniezwracaćnasiebieuwagi.Terazjednak
wszystkieprzyrzeczeniaposzływniepamięć,gdystała
wobliczurękiumazanejczyjąśkrwią.Odblokowała
telefonipoświeciłanadłoń,alekuswojejogromnejuldze
