Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział2
–Tujesteście!–wykrzyknęłaciotkaMirka,wychodząc
nataraszadomem.Niósłsięzaniącharakterystyczny
zapach.
–Cotozasmród?–Ankazmarszczyłanos.
–Czarnybez–odpowiedziałaciotkaibezceregieli
wcisnęładziewczynieworekpełenbiało-żółtych
baldachówzkwiatami.KolejnedwapodałaAntkowi.
–Icomymamyztymzrobić?–zapytaładziewczyna.
–Zarazwampokażę.Chodźcie.–Ciotkaruszyła
wstronępolany.
Rodzeństwowymieniłosiębezradnymispojrzeniami.
–Nojuż!Nieociągaćsię!–zawołałaprzezramięMirka.
Szliwąskąścieżkąwśródwysokichtrawikwiatów,
ażdotarlidomiejsca,gdziewszelkaroślinnośćbyła
wydeptanadogołejziemi.Naśrodkustałametalowa
misapełnapopiołu,wokółniejznajdowałysiędrewniane
ławki,aobokpiętrzyłsięstosgrubychgałęzi.
ChwilępóźniejdołączyłydonichBognazNastką.Druga
ciotkapostawiłanaziemikilkakartonówiwręczyła
każdemunożyczki.
–Obcinamybaldachimytak,żebyzostałynam
praktyczniesamekwiaty–poinstruowała.–Wrzucamy
jetu,ałodyżkitutaj.–Wskazałaodpowiedniekartony.
–Tylkoniepoucinaćsobiepalców–dodałaMirka.
Ciotkizabrałysiędopracy.Szłoimsprawnieiszybko.
Rodzeństwozdecydowanieniemiałotakiejwprawy.
–Tojakwamsiępodobanaszemiasto?–zagadnęła
Bogna.
