Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żewzięłaśzesobącośporządnegodoprzebrania?
Przecieżniezasiądzieszwtakimstrojudostołu
–prychnęła,spoglądającnajejodsłoniętydekolt.
–Cześć,mamo,teżsięcieszę,żecięwidzę.
Wodpowiedzimatkacmoknęłajątylkoswoimi
napompowanymiustamiizłapałazałokieć.
Lilianazerknęłaprzelotniewlustrowprzedpokoju.
ZachwytWiktoriibyłmocnoprzesadzony,bowiem
sukienkaniewyróżniałasięszczególniekrojem.Fakt,
żedekoltbyłdośćgłęboki,adół,ozdobionyzwiewną
falbaną,kończyłsiępowyżejkolan,nieczyniłzniej
wyjątkowejkreacji.Ot,podobnadowieluinnych,jakie
dziewczynynosiłynacodzieńpomieście.Tym,
cojąchoćtrochęwyróżniało,byłdrobnywielobarwny,
kwiatowywzórnabiałym,lekkimmateriale.Ito,
żeLilianawogólejązałożyła.Nacodzieńnosiłasię
raczejwkolorachbardziejstonowanych,akwiecistełąki
naubraniachniebyływjejstylu.Tajednaknawetmiała
cośwsobie.Dodawałajejdziewczęcegouroku,coteż
byłoopiniąWiktorii.
Widzącjednakniezadowolenianatwarzymamy,Liliana
szczerzezaczęławątpić,żesukienkanadajesię
narodzinnyobiad.
Notosięwpakowałam,pomyślałagorzko.
–Liliano,nieczasnauprzejmości.Maszzesobącoś
przyzwoitego?Oczopląsuidziedostać,jaksięnaciebie
patrzy!Gościemipomdlejąprzystole!–zawołałamatka.
–Możejakbyśmnieuprzedziła,żemaciedziśgości,
toprzyjechałabympóźniej–burknęła.–Niemamnic
innego,chybażedresyiczarnakoszulkabędąbardziej
odpowiednie.
Liliananieprzywiązywaławielkiejwagidoswojego
wyglądu,tymbardziejżewiększośćczasuspędzała
wfundacji,atamniemusiałasięstroić.Stawiałaraczej
nawygodnesportowespodnie,ewentualnienadżinsy
