Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kwiecistąsukienkę.Ujejbokustanąłdośćprzystojny
mężczyzna,któregoLilkawidziałapierwszyrazwżyciu.
UniosłabrewispojrzałanaWiktorię.Wyraztwarzy
przyjaciółkimówił,żeteżnieznałategoczłowieka.
Ubranybyłwwypastowanesztyblety,czarnebryczesy
iidealniewyprasowanąbiałąkoszulkę.Wyglądał,jakby
przybyłnalekcjęjazdykonnej,którychtunieprowadzili,
pozazajęciamihipoterapiidladzieci.Lilkaspojrzała
naniegopodejrzliwie.Brakujemutylkojeszczepalcata
wręce,pomyślała.
–Jakwiększośćzwaswie,spodziewamsiędziecka.
–Agnieszkapołożyłaostentacyjniedłońnalekko
zaokrąglonymbrzuchu.–Słyszeliściepewnieróżneplotki,
alechciałabym,żebyścieusłyszeliwszystkoodemnie.
Wzwiązkuzzagrożeniemmojejciąży,jestemzmuszona
chwilowozrezygnowaćzpracy.–Pogładziłasię
zczułościąpobrzuchu.–Niejestemwstaniepoświęcać
stoprocentsiebiefundacjiCzteryKopyta.Dobrokonijest
dlamnieważne,jednakrównieistotnejestzdrowiemoje
imojejcóreczki.
Przerwała,bowśródzgromadzonychwybuchławrzawa,
dzieciwydawałyokrzykizdumienia.Lilkakątemoka
dostrzegła,jakpanStanisławznikawgłębistajni.
Najwyraźniejniebyłciekawy,cojeszcze
madopowiedzeniaAgnieszka.Starszaparakiwałatylko
głowązezrozumieniem.
–Nojuż,już,dzieciaki!Spokojnie!
Wiktoriawydęławargi,słysząc,jakktośnazywa
jedzieciakami.WrazzLilianąbyłynajstarszewśród
wolontariuszyibardzonielubiła,gdyktośtraktował
jąnarównizmłodszymikoleżankami.
Lilianietozupełnienieprzeszkadzało,nieoczekiwała,
żeprezeskafundacjibędziezwracaćsiędonichinaczej.
–Wtymmiejscuchciałabymwamkogośprzedstawić.
–Agnieszkauniosłaręcedogóry,proszącwkońcu
