Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
aleszybkoodrzuciłampodejrzenie,żeznajdujęsię
wrękachpsychopaty.
Każdymajakieśhobby–pomyślałam.–Widocznie
tojakiśwspólnymianownikzainteresowańpsychiatrów.
Przyszpilićdotablicyizatrzymaćwruchuprzeróżnego
rodzajukolorowedogranicbóluumysły.Itaksobienanie
patrzeć,imiećsatysfakcję,żeudałosięjeujarzmić,
dziękiczemujużnielatają.
Zastanowiłamsięchwilęnadtąwizjądziwnegojakdla
mniehobby.Jednakniemogłamsobiewyobrazićdoktora,
„RudegoKróla”,latającegozsiatkąpołącewpościgu
zamotylami.
Napewnojekupował–pomyślałam.–Alewsumie…
Ktotowie?
Wrogugabinetustałapotężnaszafazrobiona
zjakiegośdrogiegodrewna,rzeźbionawesy-floresy,
wypełnionabibelotamiibardzomądrymiksiążkami.
Nabiurkuleżałykartotekipacjentów,chusteczki
higieniczneniezbędnewgabinecieczytopsychologa,czy
psychiatry,awpomalowanymnapewnoprzezdziecko
kubkuzgromadzonebyłozedwadzieściaróżnorakich
długopisów.Mojąuwagęnajbardziejprzykułoruszające
sięnabiurkuperpetuummobile.Poprzywitaniu
irozgoszczeniusięnarówniedostojnymfotelu,alenie
ażtakbardzojakdoktora,poprosiłamo„wyłączenie”
tegodziadostwa.Ruchkulek,którewypełniały
toperpetuummobile,możekogośuspakajał,ale
napewnoniemnie.
Wizytazaczęłasięodwywiadupodobnegodotego
wszpitalu,alerozszerzonegoopytaniaostany
