Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ogrodniczemówiąstanowczo,żerozmarynnielubi
wiatru,aletrudnoznaleźćbardziejwietrzneiotwarte
miejsce.ThomasMore,którygokochał,napisał:„Jeśli
chodziorozmaryn,pozwalammurozsiaćsię
powszystkichścianachmojegoogroduniedlatego,
żepszczołygokochają,aledlatego,żejesttozioło
poświęconepamięci,awięcprzyjaźni,stądjego
gałązkamaniemyjęzyk”.
ToziołobyłoczęściąbukietuOfelii:„Tujest
rozmaryn,dlapamięci”[3].Pozłacanegoiobwiązanego
wstążkąużywanoprzyślubach;jegogałązkękładziono
równieżwdłonizmarłejosoby.
Wedługlegendypierwotniejegokwiatybyłybiałe
ażdodnia,kiedyDziewicaMariapołożyłaswojąszatę
dowyschnięcianakilkukrzewach,barwiącichkwiecie
naniebiańskibłękit.
„Gdziekwitnierozmaryn,tamrządzą
kobiety”[4];latatemunawyspiePatmosstara
kobieta,uktórejspałemnadachu,uprałamiubrania
iuperfumowałajedzikimrozmarynemzewzgórza.
WstarożytnejGrecjimłodzimężczyźninosili
wewłosachwiankizrozmarynu,byrozbudzićumysł;
byćmożesympozjonbyłwypełnionytymzapachem.
WillaZuassa1946
W1946rokupolecieliśmydoWłoch,gdziemójojciec
pokilkumiesiącachzostałkomendantemlotniska
wRzymieiświadkiemwweneckichprocesach
wojennych.WillaZuassazostaładlanas
zarekwirowana–byłtoogromnydomnadjeziorem
Maggiorezrozległymiogrodaminanabrzeżu.
Pięknekwiatyijakjeuprawiać–kilkamiesięcy
pomoichczwartychurodzinachmoirodzicedali
