Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Takdobregonigdzieniekupisz.Adotegokrucheciasteczka
ibabeczkiczekoladowe.Małemubędąsmakować.
–Oj,napewno.Jateżjeuwielbiam.–Podeszłamdoblachy
ipopatrzyłamnagotowedoupieczeniamotylki,serduszka,kaczuszki,
żółwiki.–Tęsknięzatamtymiczasami–westchnęłam.
–Jaktywydoroślałaś,Nikuniu.–Równieżwestchnęła.–Pamiętam
cięjakomałądziewczynkę,awidzęprzedsobąpiękną,dojrzałą
kobietę.
–Czasleci,paniAgato.Wszystkimnamlatprzybywa.
–Tyminawetniemówoprzybywaniulat.–Machnęłanerwowo
ręką.–StarośćsięBogunieudała.
–PaniAgato!Panijużostarości?
–Złociutka,swojelatamam.Każdemuznaspisanejestdorosnąć,
zestarzećsięiwreszcieumrzeć.Czasuniktniezatrzyma.Szkoda,
żetenmójstaryniedożyłchwili,gdywróciszdoSkarbiesza.Całyczas
czułsięwinny,żecięwtedyozbrodnięoskarżył.Żałował,żenie
przeprosiłcię,gdyjeszczebyłaśwPolsce.Nosiłsięztakimzamiarem,
aledumamuniepozwalałaprzyznaćsiędobłędu.Apóźniejjużokazji
niebyło.
–Naprawdęniemamdoniegootożalu–zapewniłamszybko,
widzącłzywoczachkobiety.–Rozumiem,dlaczegotaksięzachował.
–Każdyznaspopełniabłędy,tylkoniektórychnaprawićsięjużnie
zdoła.–Wytarłałzywierzchemdłoni.–Amożekawusicizrobić?Tak
sobiegadamy,atypewniegłodna.Ochlebkuwspominałaś,żepięknie
cipachnie.
–Chlebkabymspróbowała–przyznałam.–Jegozapachściągnął
mnietutaj.
–Notosiadaj,ajarazdwauszykuję!–Podsunęłamikrzesło,bym
usiadła,coteżuczyniłam.
Boguszowapodniosłabiałąlnianąściereczkę,ukazującmoimoczom
wypieczony,rumianybochenchlebazpopękanąskórką.Długim
nożemodkroiłaprzylepkę,anastępniekilkagrubychpajd.Zlodówki
wyjęłamaselnicęipostawiwszyprzedemnątalerzoraznóż,zachęciła,
abymsięczęstowała.Niemusiałapowtarzaćdwarazy.Jużpochwili
zapetytempałaszowałamjeszczeciepłąkromkęposmarowaną
świeżymwiejskimmasłem.
–Tentwójsynektojużcałkiemsporychłopaczek.–Usiadłakoło
mnieisięgnęłapowypieczonąprzylepkę.–Jakmutamnaimię?
–Nicolas–odpowiedziałam,przełknąwszyuprzedniokęs,który
miałamwustach.–ToponaszemuMikołaj.
