Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ibardzodobrze.Jedźcieiniemartwciesię
omnie.Poradzęsobie.
–Jużwiemjak–prognozowałaponuro.–Poupy-
chasztowszystkozpowrotemposzafach.
Roześmiałamsięzjejprzepowiedni,ponieważ
takamyślrzeczywiścieprzemknęłamiprzezgłowę.
–Jakubmówi,żechętniecipomoże.
–Dzięki,naprawdęnietroszczciesiętakomnie.
Jużdwarazy,podnieobecnośćAni,jejmążpró-
bowałmnieniedwuznaczniepocieszyć.Niechcia-
łamsprawdzaćpowiedzenia„Dotrzechrazysztu-
ka”iwpuszczaćgodomieszkaniawieczorem,bota
poradniakojarzyłamusięzbytjednoznacznie.An-
kaznałajegoniepohamowanesamczeinstynkty,
ponieważmiałjużnaswoimkonciedwieczytrzy
udowodnionezdrady.Przysyłającgotu,albonie
doceniałamnie,alboprzeceniałajego.
–Tozobaczymysięwponiedziałekwpracy–że-
gnałasięgrobowymgłosem.
–Tak.
Stuknęłydrzwiłazienki.Nieodwróciłamsię,by
spojrzećnamojegogościa.
–Ktośjestuciebie?–zapytałaczujnie.
–Nie,jestemsama.ToSambawyskoczyłazwan-
ny.Obraziłasię,żeniewzięłamjejdopiwnicy
ischowałasięwłazience.Znaszjejfochy.
–PozdrówjąodciociAni.
–Jasne–roześmiałamsięiodłożyłamsłuchawkę.
Czułamnasobiejegospojrzenie.Odwróciłamsię
iteżpopatrzyłamnaniego.Niewłożyłofiarowanego
29
