Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pustepiętro
Dziewczynawysiadłazsamochoduojca,ledwoudźwignęła
nosidełkozdzieckiem,jejojciecztorbamiszedłzaniądobloku,
otworzyłdrzwiiprzepuściłcórkę.Byłasobotaprzedósmąrano.
Dziewczynaspojrzaławgóręnaokna,jakbysprawdzała,czyktoś
jąwidzi.Wsąsiednimbloku,zoknanatrzecimpiętrze,patrzyłem
nadziewczynę.Przypomniałemsobie,żeniewidziałemjejoddawna.
Terazzniknęłazawejściowymidrzwiami,taksamoszybkojak
jacofnąłemsiędośrodkapokoju.
Pałąkrączkinosidełkawznosiłsięiopadał.Nosidełkoskrywało
głębokodziecko.Dziewczyna,trzymającobiemarękamiprzedsobą
nosidełkozdzieckiem,garbiłasięiprostowałaprzykażdymkroku.
Delikatnejbudowy,byłazasłabadodźwigania.Jaknajszybciejchciała
donieśćciężardowejścia.
Ojciecdziewczynychodziłdługimikrokami.Takprzeskoczył
iterazodległośćmiędzysamochodemablokiem.Starzejącesię
byczyskozniegobyło.Podwieszonydogrubegokarkudźwigał
ciężarkiprzypiętedotułowia.Aleteżzarazzniknąłzacórką
zdzieckiemwnosidełku.
Niezobaczyłemdziecka.
Stanąłem,jakranostajesięprzedoknemnawiązaćkontakt
zczymświększym,amożenowym,ijesttaksamo.Ategodnia
przywiezionowtomiejscenowegoczłowieka.Niconimjeszczenie
mogłemwiedzieć,taksamo,jakonosobieniewiedział.
Zapragnąłemsięmylić,żewidzęcofającysięfilm.Zawszesię
mylić,gdywidzęwprzyspieszonymtempie.Wjednymmigającym
ujęciu.Naotwarcieizamknięciedrzwi.Przenoszonegowgłębokim
nosidełku,nietkniętegopamięciączłowieka.Zwiniętepastelowe
kolory.Bielkartki.
Ojciecdziewczynyznaprzeciwkajestszerokinadwiepłyty
chodnikoweiwylewnyjakkałużaspodschodówdosklepu.Zgłębi
pokoju,którymizostałdoprzechadzekpomieściealbowśródroślin,
