Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poTomasaAdam,bonawyspietylkoonmiał
samochód,którymdostarczałtowardoswojegosklepu.
Zapakowalisięipojechalidomałegodomkunaskraju
wsi,wktórymkiedyśmieszkałarodzinaMaliczów.
Starzyzmarlikilkalattemu,aichdzieci,jakwiększość
młodych,wyjechałyzwyspy.Tomasotworzyłkluczem
dużąwiszącąnadrzwiachkłódkęirazemzAdamem
wnieślicałybagaż.
Pokilkudniachnaścianiedomupojawiłasię
drewnianatabliczkaznapisem„Policja”.Niewyglądała
profesjonalnie,literybyłytrochękrzyweiwszyscy
dziwilisię,czemuTomasnieprzywiózłzsobą
metalowej,wzbudzającejrespekttablicy,jakiezwykle
widniałyprzedwejściemdopaństwowychurzędów
nalądzie.
Wieczorem,przyszklaneczcewina,Adamwygadał
się,żeTomaskupiłtendomekzaniewielkiepieniądze
iżetaknaprawdęjestjużnaemeryturze.Nikomu
tojednaknieprzeszkadzało,uznano,żenawetlepiej,
bo,jakwwiększościspołeczności,niedarzonotupolicji
miłością.Równieżto,żeTomas,mimożeposiadał
mundur,nigdygoniezakładałichodziłwpodkoszulku
iwznoszonychzielonychspodniach,awchłodniejsze
dnizakładałflanelowąkoszulęwkratę,spodobałosię
mieszkańcomwyspyiszybkozaczęlitraktowaćgojak
swego.
TowłaśniedoTomasanaswymstarymrowerze
podążałPetr.Podjechałpoddomzdrewnianątabliczką
znapisem„Policja”,aledrzwibyłyzamknięte.Wiedział
jednak,żejeżeliTomasaniemawdomu,siedzi
naskaleiłowiryby.Takbyłoiteraz.Wpatrującsię
wrozhuśtanynafalachspławik,Tomaszastanawiałsię,
czyniejestjeszczezapóźno,żebynauczyćsiępływać.
Wodybałsięodtrzeciegorokużycia,kiedyojciec
wrzuciłgodorzeki,aonzamiastoprzećsięnapamięci
