Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
iwielkim,ciemnymoczom,mimowszystkowyglądała
ładnie.Trudnedoświadczeniawpracywciąguostatnich
parulatsprawiły,żewalczyłazjużprawiepermanentną
depresją.Chociażbyłamłodąibardzoatrakcyjną
kobietą,czuła,żezjakiegośpowoduto,conajlepsze,
majużzasobą.
TużzaniąkroczyłJanekSocha.Takzwanyświeżak,
dopierocoprzyjętydowydziału.Energiawciąż
gorozpierała,akażdykolejnydzieńwitał
zentuzjazmem,czymbudziłconajmniejzdziwienie
innychkolegówpofachu,którzywtymmiejscu
pracowaliniecodłużej.Byłbardzowysokiinieco
niezdarny.Miałbujnąblondczuprynę,niebieskieoczy
iokrągłątwarz,którasprawiała,żewyglądał
namłodszego,niżbyłwrzeczywistości.Oddwóch
tygodniSoniaiJanekpracowalirazem.Soniamiała
gowdrażaćwwydziałoweproceduryizapoznawać
zmetodamiichpracy.Byłajednakdosyćsłabą
nauczycielką,aleJankowitozupełnienieprzeszkadzało.
Niezmordowaniezasypywałjąpytaniami.Nieukrywał
równieżswojejrozwijającejsięfascynacjiswoją
koleżankązpracy,coSonięwrównymstopniudrażniło
ibawiło.
Zanimiweszłastażystka,któraranowymknęłasię
zpokojuLwa.Terazrzuciłajedyniedowszystkich„cześć”
ijakbynigdynic,niespojrzawszynawet
napodkomisarza,którynajejwidokpoczułspięcie
wkarku,usiadłanajednymzestołków.
OstatnidosaliwszedłAdamBohl,analitykkryminalny.
Zeswoimlaptopemwręceusiadłwrogusali.Miał
nasobiejednązwielupodobnychdosiebiekoszul
wkratkęztypemkołnierza,którywyszedłzmodydużo
wcześniej,niżstałsiępopularny.AleAdamowitonie
przeszkadzało.Lubiłzapachprasowanychprzezsiebie
koszulilubiłkratki.Tylemuwystarczyło.Nie
