Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tyralierzyrzucilisięnanas–byłoichkilkanaścierot.Siłaogromna,jakna
studwunastustrzelców.
Aledawaliśmysobierady,niedopuszczającdoatakunabagnety.
Naglesłyszę,granatnikimilkną.Widocznazdrada.
Tyralierzyrzucająsięnanasjakwściekli.Odpieramyichznajwyższym
trudem.
Zapóźno!Widzęnadsobąwspaniałychoficerówkubańskiegopułku,ich
czerwonekoszule,olbrzymiepapachy–wjednejchwilimnóstwospis,chmu-
raszabel,kilkasetwystrzałówkunamzgóryodsiodełkońskich…
Skomenderowałemoddziałowicofaniedolasu,samjednak,zarzuciw-
szynasiebieopończęzabitegoCzerkiesa,zwróciłemkoniadoowejpanny
iujrzawszyjąwobjęciachkubańskiegooficerablondyna,wypaliłemmu
wskroń.
Onaniebroniłasię–porwałemjąnasiodło.Nieuśmiechajsiępan(Piotr
nieuśmiechałsięwcale),umiałaonapalićzarmatjakwyzpapierośnic–
leczterazniemiałaniczegopróczszabli,którąjejwydarłemznadwichniętej
ręki.
NasiKurpie,walczącjużnieożycie,zdołalijednakocalićsięwgęstwi-
nachpuszczy.
Wpadłonamniezpółsecinykozaków,chcącbraćżywcem.
Wąwózdziwnymtrafempozostawałotwarty,alebyłstromy.
Niebyłorady–spodszabelkozackichwykręciwszykonia,rzucamsię
zkoniemizniąwśniegiemzasypanyjar.Leciałemwpowietrzuzetrzypię-
tra.Abyjednakżekoniowiniezłamaćkręgosłupa–skoczyłemoddzielnie
zmymciężarem,koniatrzymajączauzdę.
Toleceniewpowietrzubyłodziwnąchwilą–zapomniawszyczyniemo-
gącuprzytomnić,żemamprzysobiezdrajczynię,ścisnąłemjąwtymśmier-
telnymskokujaknajdroższąistotę.
Runęliśmyażpouszywśnieg.
Zanamiposypałysięgrademkule,alenietrafiając.
Miłymójkońnieuszkodziłsięrównież.Wychlusnąłszczupakamina
brzegwzgórzysty,my,ciągnącsięzauzdę,doszliśmydokoniaiwtedybrze-
giemurwistymwśródgęstegolasuznikaliśmyzoczuwyjącymzwściekłości
kozakom,którzynasostrzeliwaćjużniemogli.
Niestety,ujrzałem,żekrewsączysięzwronego–kulamurozdarłabio-
dro.
Wyszliśmynadrogę.Wśródzapadającychciemnościleciałemjakupiór
zballady,trzymającprzedsobąnasiodleLenorę.
Wsercuniebyłomidoballad.Ojczyznaskonałanatymwzgórzu.Za-
trzymałemkonia.Wśródnocynasłuchiwałemmoichstrzelców.Głuchacisza.
41
