Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pokrytąpiaskiem,podrugiejstroniedwupasmowejdrogiprowadzącej
doszkoły.Słońcegrzałomiplecy.
–Cholera,spójrznatentyłek–powiedziałjakiśfacetgdzieś
zamoimiplecami.Czułamnasobieczyjśwzrok,więcsię
odwróciłam.
–Ruszajsię,dupku–warknęłam.
–Niezłyzderzak.
Posłałammutwardespojrzenie.Zrozumiałaluzjęiuniósłręce,
zanimruszyłdalej.
Raesięroześmiała.
–Poważnie,myślisz,żejajestempruderyjna,asamanawetnie
umieszprzeklinać.
–Niektórychnawykówniedasięwykorzenić.
Moidziadkowiedorastaliwprostejwspólnocie,wktórej
technologianiebyłamilewidziana,areligiastanowiłaprawo.
Wszystko,cojedli,pochodziłozziemiuprawianejprzezwspólnotę
iodzwierząt,którehodowali.Szyliswojeubraniazmateriałów,które
samitkali.Tobyłocałkieminteresujące.Ichśrodkamitransportubyły
dwiestopylubzaprzężonewkoniepowozy.
Pomimoprostegożyciakobietymiałyzachowywaćsięjakdamy,
amężczyźnipanowaćnadwszystkimwkażdymznaczeniutegosłowa.
Wulgaryzmyniebyłydozwolone.
Gdybymojababcianiezachorowała,ktowie,jakieżyciebym
prowadziła.Aledziadekkochałjąbardziejniżichwspólnotę,akiedy
ichuzdrowicieleniemoglijejwyleczyć,zdecydowałsięzabrać
jądoświeckiegolekarza.Naszczęścieprzeżyła.Jejrakszyjkimacicy
zniknąłpohisterektomiiikilkucyklachchemii.
Aleodejścieoznaczałoekskomunikę.Chociażzostaliwypędzeni,
byłotojedyneżycie,jakieznali.Odtworzylijewminiaturowejskali
własnegodomu.
Dziadekdobrzesobieradziłpozawspólnotą.Byłstolarzem.Robił
ręczniepięknemeble,któresprzedawałnatargach.Zazaoszczędzone
pieniądzedziadkowiekupilimałądziałkęichociażpozawspólnotą,
tojednakprowadziliżycie,którekochali.
Mamaijamieszkałyśmyznimi,dopókiniewyjechałam
nastudia.Wtedymamawreszcieznalazłamiejscedlasiebie.Moje
myśliodziadkachzniknęły,gdyprzyjacielGavinawyszedłzwody,
niosąckajak.
–Dozobaczeniawnastępnywtorek–wymamrotałam.
Raezignorowałamnie,podczasgdyjagapiłamsięnaniegoprzez
