Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
stanieciesię
personaenongratae
.Wszyscypokoleisię
waswyrzekną,bodowodynieobciążająnikogoinnego,
jakwłaśniewas.
–Jakiedowody?–zaprotestowałSzlezyngier.–Nie
matużadnychśladów,niczego,comogłobywskazywać
naprzestępstwo.Docholery,wogóleniemaśladu
ponaszejcórce!
–Otóżto.
–Niemożnanikogooskarżyćbezdowodu–dodałAwit.
Chyłkaobróciłasiędoaplikanta.
–Zordon,kolokwium.
–Słucham?–zapytałskonsternowany.
–Jaktoidziepołacinie?
–Musimytoteraz...
–Tak.
–
Quiaccusarevolunt,probationeshaberedebent
–odbąknął.
–Pięknasentencja,któramatylewspólnegozprawdą,
ilestwierdzenie,żeKimDzongUnnaprawdęjestsłońcem
narodu–podsumowałaJoanna.–Aterazopuszczamyten
lokal.
Kordianspojrzałnaniedopitąkawę.Szlezyngierowie
wyglądalitak,jakbyniedokońcarozumieli,cosiędzieje.
Cóż,przyzwyczająsię,uznaławduchuChyłka.
–
Schneller
,aplikancie–dodała,ruszającwkierunku
drzwi.
–Myślałem,że...
–Odpoczynekcichodziłpogłowie?–zadrwiła.–Aco
tyjesteś,Dalajlama,żebymedytować?Prawnikjest
oddziałania,aimitacjaprawnikaodpomagania
muwtym.Więcwstawajipomagaj.
Oryńskiniechętniepodniósłsięzmiejsca.
–Myślałem,żezażyjemytrochęsnu–odburknął.
–Prowadziłempółnocy.
–Sen?Cototakiego?
–Chyłka...
–Masznamyślitenmoment,kiedymrugam?
–zapytała,apotemponagliłagoruchemrękiiprzeszła
przezpróg.Naodchodnymrzuciłajeszczegospodarzom,
