Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
byliwówczasskoncentrowaninawłasnychemocjach,aponadtoci,
którzysiedzieliwkryjówkach,niemogącwychodzić,mieliczas,nawet
zbytdużoczasu,byopisywaćswojeżyciewewnętrzne;zapisywalitakże
sny.
Wwieluztychemocjonalnychsnówodreagowujesiędramaty
zokresuwysiedleń,wsnachpowracaprzeżytagroza.Ukrywającysię
pozostająwbezustannymnapięciu,wkoniecznościtrwałejmobilizacji,
sąwyczuleninawszelkiemożliweniebezpieczeństwa,gotowiwkażdej
chwilidowalkilubucieczki.Dnie,tygodnie,miesiąceilatażycia
wstresie,wsytuacji,wktórejpraktycznieniemożnaaninachwilę
odetchnąć,mająoczywiścieswójkosztpsychologiczny.Nocnie
przynosiulgi,wracająwtedyuczuciaodpychanewciągudnia,
wypierane,byniepogłębiaćrozpaczy,niedemobilizowaćsięinietracić
siłniezbędnychdowytrwania.Aleemocjeipodświadomośćrządząsię
własnymiprawami,gdytylkospuścićjezoczu,zaczynająsiępanoszyć
iodgrywaćswojespektakle.Wykorzystująmomentnieuwagi,żeby
uderzyćzcałąsiłąirozpętaćwidowiskocierpienia,strachu,przerażenia,
rozpaczyiudręki.
Popanicznejiniezaplanowanejucieczcewczasielikwidacjigetta
wOtwockuIzabelaCzajka-Stachowiczszczęśliwieznalazłaschronienie
wdomukowalawnieodległejwsi.Pierwszejnocy„senzmieniłsię
wmalignę.weśniebolałyżebra,weśnieŁotyszeiSS-manigonilimnie.
cochwilawpadałamwblokadę.Budziłamsięzkrzykiem:–Idą!Idą!
–Raztakgłośnokrzyknęłam,żeażkowalzwlókłsięzłóżka,podszedł
domojejpościeli,obudziłmnie,kładącciężkąrękęnamoimczole”38.
AbaArieWeinsteinpoocaleniuzmasakryŻydówwSimnie
naLitwieznalazłwrazzbratemschronienieurodzinyMatulewiczów
wewsinieopodalrodzinnegomiasteczka.Dokońcawojnyprowadził
dziennik,wktórymzawarłwieleobserwacjipsychologicznych,notował
takżesny.Wsumiezapisał23sny–jesttonajwięcejsnówjednego
autorawmojejkolekcji.Większośćopisanychsnówstanowiąjego
własne,alejesttakżekilkasnówbrataorazpaniMatulewicz,któralubiła
opowiadaćswojesnyidomagałasięichinterpretowania.Wpierwszych
dniachukrywaniasię,13września1941r.,AbaAriezanotował:„tobyła
strasznanoc.Wmoimniespokojnymśnieśniłem,żestałemnad
