Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Topocotowszystko?
Wzruszyłramionami.
–Wpożądaniuinamiętnościjestniewyobrażalnasiła.Marie-
Thérèsezamieszkałanawetwdomunaprzeciwkamienicyswojego
kochanka.UrodziłamucórkęMayę.RokpóźniejMarie-Thérèse–ta,
którabyłaprzyczynązdrady–takżezostałazdradzona.Picassopoznał
DoręMaarioczywiściezakochałsiędoszaleństwa.Aniżonom,ani
kochankomniedawałjednego:wiernejmiłości.
–Wiernamiłośćnaprzeciwpożądaniuichwiliszaleństwa
–StefaniauśmiechnęłasiędoWojdara.–Ione,muzynajego
obrazach.Przezchwilębyłyznim.Izapewneprzeżyłybardzo
intensywnyczas.
–Uważapani,żelepiejkochaćkrótko,aleintensywniej?
–Niewiem.Czasamimisięwydaje,żetak,innymrazem,
żeważniejszyjestspokójiharmonia.
Międzynimizapadłacisza.Pilikawę,patrzylinasinoniebieskie
morze.
–Cieszęsię,żesięurwaliśmy–odezwałsiędoktorWojdar.
–Teżsięcieszę.Nieżebywykładbyłnudny…
–Nie,skądżeznowu.
Obojesięroześmiali.
–Możeprzejdziemynaty?–zaproponował.
–Będziemibardzomiło.Stefania–kobietauniosładogóry
filiżankę.
–Krzysztof.
Znówzapadałomilczenie.
–Maszdzieci?–zapytałpochwiliKrzysztof.
–Tak,córkę.Madziewięćlat.Aty?
–Dwóchsynów.Jedendwadzieściadwalata,drugi
dziewiętnaście.
–Toiletymaszlat?–Stefaniazmrużyłaoczy.
–Niejestemtakistary,poprostuwcześniezacząłem.
–A,tojapóźno.UrodziłamElę,kiedymiałamtrzydzieścidwa
lata.
–Wojtekurodziłsię,kiedybyłemnapierwszymrokustudiów.
–Idaliścieradę?
–Chybaniemieliśmywyjścia.Terazzatomamspokój…
–Drugamłodość.
–Takjakby.Chociażjużmniecośpobolewatuitam–złapałsię
zabok.
