Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sąteniedobrewymówkimatki,przekleństwaojca,groźbykończącesię
zazwyczajtrzaśnięciemdrzwiami.Dziewczynkichcąwtedypoprostu
zniknąć.Kryjągłowypodkołdrąizrękamiprzyuszachmodląsię
doWszechmogącego,żebyojciecprzestałpić,amatkawięcejnie
płakała.
Ziemniakiwreszciesiędogotowują.Paulinawysypujejenaświeżo
upranąściereczkę,siadazcórkamidookołastołuidmuchającnaręce,
cieniutkoobierająziemniaki.
—Niemarnujciemityleziemniaków—przestrzegasurowo.
Zaoknemsłychaćczyjeśszybkiekroki.Tosąsiadka.Stukawokno,
poczymwtykagłowęwszparęwdrzwiach.
—Paulina!IdźprędkopoBazylego!—mówizdyszana.
—Aczyjawiem,gdzieonjest?
—SiedziuSzwarcaipijezkolegami!
—Maruszka,posiedźnachwilkęzJóziem—odzywasięPaulina.
—Kaszmira,chodźzemną!
Wychodząwciemność.Kaszmiraotulasięprzykrótkimpaletkiem.
Boisię.Nienawidzitegomomentu,kiedyrozgniewanirodzicebędą
sobienawzajemubliżać.
Wgospodziezbierająsięotejporzesamepodejrzanetypy.Jest
iBazyli.Siedziwrazzeswoimikoleżkami.Śmiejąsię.Usłużnykelner
akuratprzynosiimpieczonegopstrąga.Panowietrącająsięiwtedy
nascenęwkraczarozgniewanaPaulina.Zaskoczeniejestcałkowite.
Kobietachwytazabutelkęiciskaniąwmęża.Całeszczęście,
żepusta!Beznamysłunastawiaswójszerokifartuch,zgarniazestołu
całąniedojedzonąucztęijużwybiegająnaulicę,zostawiwszyzasobą
pijackikrzyk.Biegnądodomu,potykającsięozamarzniętegrudy.
—Masz,Maruszko!Pojedzsobie,czegoniezdążyłzjeśćtwój
