Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Gdybytobyłotakieproste!Oczywiścieobydwiezgodziłyśmy
się,żetakbędzienajlepiej,poczymznowuzapadłokrępujące
milczenie,jakiegonieprzypominałamsobiezczasówsprzedEu-
niceimojego…Nowłaśnie,jakbędziemiałnaimię?
–WybędzieciemieliEunice.Ajakogo?–przerwałamciszę.
–NadajmuimięCezar–zaproponowałaUla.
Cezartoimięmojegonieistniejącegochłopaka,któregowy-
marzyłamsobie,mającsiedemnaścielat.Nierzeczywistyido-
skonały,byłplastrem,którymjakośposklejałamsercezłamane
przezKostasa.CzegośzCezaraszukałamwkażdymzmoich
partnerów,alenajczęściejmieliznimtylewspólnego,żebyli
wysocyipostawni,mielidużedłonie,uśmiechjakzreklamy
pastydozębówlubteżinnąrównieistotnącechę.Ulajednak
znałategoCezarakompletnego,zmarzeń,boopowiedziałamjej
onimpodczasktóregośzwieczorówbezBernarda.
–
ByłamztakimCezarem,wiesz?–powiedziałamjejwtedy,
dobrzejużwstawiona,wyciągającsięwygodnie.Stopywspar-
łamnakolanachprzyjaciółki,sennieskulonejnadrugimkońcu
kanapy.
Salome–wtedyjeszczenicwniejniezgrzytało–cichutko
podeszła,bypodłożyćmipoduszkępodgłowę.
–Onimmijeszczeniemówiłaś.–Ula,prawiejużdrzemiąca,
terazsięwyprostowała.
–Jestprzystojnyurodązbója.Czarnewłosy,trzydniowyza-
rost,śniadacera,ostrerysy,duża,kwadratowatwarzikrzaczaste
brwi.Alemaduże,ciepłe,brązoweoczyzdługiiimirzęsami.
–Pokazałampółmałegopalca,potemniecoskróciłamrzęsy
Cezara,dojednejtrzeciejpalca.–Możeprzeszkadzającimoje
stopy.Nawetniespytałam,czyposłużyszmizapodnóżek.
25
