Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
19
1.1.ROLAWIEDZYWZARZĄDZANIU
■rozwijanieświadomegostosunkuczłowiekadootaczającegogofizycznegoikultu-
ralnegośrodowiska,atakżepodjęciestarańdoskonaleniategośrodowiska,poszanowania
iochronyprzyrody,ogólnejtradycjiispołecznejwłasności;
■ułatwianierozumieniaistotnychproblemówwspółczesnościizachodzącychzmian
społecznychzrównoczesnymdążeniemdoaktywnegouczestnictwawrozwojuspołecz-
nymwceluosiągnięciaspołecznejsprawiedliwości;
■rozwijaniewłaściwegorozumieniaproblemówzwiązanychzwychowaniemdzieci
wwarunkachwspółczesnegożycia;
■utrwalaniepokoju,rozwójwspółpracyizrozumieniamiędzynarodowego.
Wzidentyfikowanychkierunkachrozwojuwskazanonadziałaniawobszarzeedu-
kacjiśrodowiskadorosłychizaznaczonoichszczególnemiejsceorazszczególnąrolę.
Ponadtopodkreślonorównieżpostulattworzeniatakichsystemówoświaty,którereali-
zująwytycznąkształceniaprzezcałeżycie.Takwięcideauczeniasięprzezcałeżycie
mawpływnawzmacnianiezasobówkapitałuludzkiego.
Zasobykapitałuludzkiegoskładająsięzwiedzy,kwalifikacjiorazumiejętności
zatrudnionychisąefektemwykształceniaformalnegozarównonapoziomieogólnym,
jakispecjalistycznym,atakżenabytegodoświadczenia.Zatemkapitałludzkimadwa
oblicza,popierwszejestkreatoremnowejwiedzy,apodrugieintegratoremumożli-
wiającymzaadaptowaniewiedzyzewnętrznej.Podobnepodwójneobliczekreatora
nowościiintegratorawprocesieinnowacjimająbadanianaukowe.Poto,bywykorzy-
staćwiedzęzewnętrznątworzonąprzezorganizacjezewnętrzne,przedsiębiorstwomusi
miećwdyspozycjiodpowiedniezasobywiedzy.Jeżelifirmasamaniebędzieposiadała
wiedzy,toniebędziepotrafiłakorzystaćzwiedzyinnychpodmiotów.H.J.Engelbrecht
dowiódł,żewzrostgospodarczyzależyodkapitałuludzkiego,toznaczyodpoziomujego
wykształcenia,strukturywykształcenia,jakościirodzajówwykształceniaorazodsytua-
cjispołeczno-gospodarczejkraju[Engelbrecht,1997,s.1480-1488].
Wiedzapozwalazachowaćprzewagękonkurencyjnąwtymsensie,żeimwięcejfirma
wie,tymwięcejchcesięuczyć,ponieważjestświadomaigotowadoprzejęciadodat-
kowejwiedzy,podczasgdyinnefirmymogąniebyćwstanietegozrobić.Toimpliku-
jekreowaniewyjątkowejsynergiiwpostaciintegrowanianowejwiedzyzjużposia-
daną,abyrozwijaćnowąjakościowowiedzęounikatowej,większejwartości.Azatem
możnastwierdzić,żeuczeniejestproceseminterakcjispołecznych,któreuświadamiają
tworzenienowejwiedzyorganizacyjnejułatwiającejdokonaniezmianyworganizacji,
zjawiskiemkolektywnegoprzejmowaniairozwijaniakompetencji,któremodyfikują
zarządzaniesytuacjami,atakżesamesytuacje.Zatemuczeniekognitywneimplikuje
postępowanieheurystycznejkrytykiipociągazasobąmodyfikacjewschematachwie-
dzy,reakcjachiodpowiedziach.Tenrodzajuczeniasięjestbliskikoncepcjiuczeniasię
dwupętlowego[Agryris,Schon,1978;Senge,1990].
Czydopierowspółczesnagospodarkajestopartanawiedzy?WedługbadańR.Solo-
wapoIIwojnieświatowejudziałwiedzywtworzeniudochodunarodowegowyno-
siłwnajbardziejrozwiniętychkrajachokoło20-40%,podczasgdywlatach1909-1949
wUSAudziałkapitałuipracyłączniewynosiłtylko12,5%[Piech,2004].Podwzględem
rozwojugospodarkiopartejnawiedzyprzodująStanyZjednoczone,aUniaEuropejska
