Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zpokazów.Lubiszmodę?
–Ja?–Juliaspojrzałakrytycznienaswojeuda
przysłoniętebawełnianymiszortami,którekupiłakilkalat
temubodajżewTescoalbowjakimśinnym
supermarkecie,skądzresztąpochodziławiększośćjej
ciuchów.–Nieinteresujęsięmodą.Źletrafiłeś.
–Spojrzałanajegolewynadgarstek.
„Tenzegarekmusiałkosztowaćfortunę.Koszulka
pewnieteż”.Ażtakąabnegatkąniebyła,bynie
rozpoznaćdyskretnegologojednegoznajdroższych
domówmodynaświecie,wyhaftowanegonaobrąbku
listwyprzykieszonce.
–Ładnemuwewszystkimładnie–uraczyłjątruizmem.
–Dziękuję.
–Diamond.–Wyciągnąłprawądłoń,którąJuliaprawie
odrazuuścisnęła.
Dopieropochwiliuzmysłowiłasobie,żetoona
pierwszapowinnająpodać,alechybaniekażdyznał
zasady
savoir-vivre’u
,ajużnapewnonietenbardzo
pewnysiebiekoleś.
–Julia–bąknęłacicho,zabierającrękę.
–Juliette.–Mlasnął.–Pasujecitoimię.
–NaprawdęmasznaimięDiamond?–Uniosłabrwi.
–Oryginalnie.
–Zgadzasię.Tokobieceimię,alemojamatkanie
przywiązujedotegowagi.Podobałosięjejiwłaśnie
dlategozostałemtakochrzczony.Trochęgłupio.
–Niemiałamnamyślitego,czyjestdamskie,czy
męskie,tylkojegoznaczenie.
–Znaczenie?Znaczeniemafajne.Iadekwatne.
–Ktościmówił,żejesteśzarozumiały?–Przechyliła
