Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ależtakjest!Najlepiejcipomożeto,wconajbardziej
wierzysz–odezwałasięmilczącadotądOliwia.
–Niemniejjednak–zaczęłaznowuNinazłobuzerskim
błyskiemwoku.–ZapiszęsięnatenLomi-Lomi
dojakiegośprzystojniaka.
Pozostałekobietyspojrzałynanią,ależadnanie
skomentowała.PoznałyjużNinęnatyle,żewiedziały,
żelubiszokować.
–Ty,Nino,miałaśteżjakiśzabieg,tak?–przerwała
milczenieVictoria.
–Owszem,aletobyłobardziejdlaciałaniżdladucha.
Najpierwzafundowałamsobiepeelingsoląmorska
połączonązananasemicytryną,apotembyłoowijanie
wprześcieradłanasączoneananasem,jogurtem
imiodem.Oczywiścieczyszczenietwarzyimaseczka.Też
sięczułampotymświetnie,zwłaszczażedziękitemu
widzę,iżskóranabrałasprężystościijestgładkaiświeża.
–Myślę,żenietylkotozasługazabiegu,tylkozabieg,ale
teżpozbyciesiętoksynzorganizmu.Widocznietensok
Noniteżswojerobi.–MówiąctoVickiwyciągnęłasię
należakuiprzymknęłaoczy.
–Cobytamniebyło,widzę,żetwarzzrobiłasięinna.
Pozbyłamsięplamek,któremiałam,aktórychżadna
kosmetyczkanieumiałazlikwidować–pochwaliłasię
Ninazzadowoleniemprzypatrującodbiciuwniedużym
lusterku.
–Słońceteżciposłużyło.Maszbuzięjakbrzoskwinia,
opalonąnazłotawykolor–uśmiechnęłasiędoniejAlex.
–Fajnie,żewaspoznałam,dziewczyny.Czujesięprzy
wastaka…hm…dowartościowana.
–Och,psiakrew–zaklęławchwilępotem.Lusterko
wyślizgnęłojejsięzrąkirozprysłonabetonowejpodłodze
natysiącedrobniutkich,srebrzystychigiełek.–Uważajcie,
niewejdźciewto,bosiępokaleczycie.
Alejużzbliżałsięjedenzesprzątaczyzpotrzebnymi
akcesoriami.
–No,totyterazuważaj–zaśmiałasięAlex.–Towróży
siedemniepomyślnychlat.
–Eee…tyle,ilejajużlusterrozbiłam,tomam
