Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Komisarzspojrzałnadrogę.Asfaltbyłmokryiczarny,
awidocznośćsłaba,chociażwycieraczkiprzedniejszyby
poruszałysięszybkoimiarowo.Wkrótceniebieskie
światłazniknęłyimzoczu.
Widoksamochodujadącegonasygnalezawsze
przyprawiałinnychuczestnikówruchuoszybszebicie
serca.
–Toniejestsprawadlanas–dodałHammer.–Lepiej
zajmijmysiękradzieżąrowerów.
Tobyłonajpoważniejszewykroczenie,dojakiego
doszło,gdyśledczybraliudziałwseminarium.Dwóch
Rumunówzatrzymanozciężarówkąpełnąkradzionych
rowerów.
Hammersiedziałzradiemwdłoni.Żadenznichsięnie
odzywał.Wiedzielidoskonale,żejeślipatroleBravo
sąwysyłanenapołudnie,toprawdopodobniewydarzyło
sięcośpoważnego,cowymagałoprzeprowadzenia
czynnościdochodzeniowo-śledczych.
Kolejnypojazduprzywilejowanyzbliżałsiędonich
zdużąprędkością.Wistingzahamowałizjechał
napobocze.Podobniepostąpiłkierowcajadącej
znaprzeciwkataksówki.Chwilępóźniejprzemknął
oboknichwózdowodzeniastrażypożarnej.Pęd
powietrzaspowodował,żeradiowózlekkosięzakołysał.
–9-8,9-8,9-8.Tu1-1.
KomisarzrzuciłokiemnaHammerairuszyłzastrażą
pożarną.9-8byłowezwaniemzbiorowymdlawszystkich
jednostek.Rzadkozniegokorzystano.
–Otrzymaliśmyzgłoszenie,żewMøllebakkenwLarviku
lawinaskalnaporwałaconajmniejczterydomy.
Jednostka,którapierwszaznajdziesięnamiejscu
zdarzenia,masięnatychmiastzgłosić.Dostępne
