Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
HenrykMachajewski-życiepełnepasji
Wpamięcipozostajeobrazpewnegostyczniowegodnia1997rokuwWapniarni,małej
nadnoteckiejmiejscowościkołoTrzcianki,orazHenrykaMachajewskiego,któryzrzuciwszyciepłą
kurtkę,czapkęiszalik,wsamejtylkokoszuli,nieprzejmującsięprzenikliwymzimnem,czyściprofl
wykopubudowlanegopodsiećgazociągową,wychwytujezarysykolejnychjamosadniczych,wy-
dobywazezmarzniętejziemiróżneartefaktyipełnympodnieceniagłosemokreślaichfunkcjęoraz
chronologię.Wkilkamiesięcypóźniejwrócituzeswojąekspedycją,abyzbadaćodkrytąwtychnie-
samowitychokolicznościachosadęzpóźnegookresuwpływówrzymskich,apokilkulatachzbuduje
domwnieodległymRosku,rozsławionymprzezNiegoujawnieniemdepozytukultowegoludności
kulturyłużyckiej.Wydarzenia,októrychtupiszemy,byłydlanaszegoJubilataniczymuśmiechlosu.
Otobowiemspełniałysiępielęgnowanelatamimarzeniaobadaniuarcheologicznychtajemnicziemi
nadnoteckiej,więcejnawet,osiedleniusięnaniej,słowemobecnościwmiejscu,którełączyJegodwie
ukochanekrainy-rodzinnąWielkopolskęi,poznawaneodpoczątkustudiówuniwersyteckich,Po-
morze.
HenrykMachajewskiurodziłsię12września1952rokuwŚrodzieWielkopolskiejjakonajmłodsze
dzieckoStanisławaiBronisławyzdomuBurzyńskiej.Atmosferaśrodowiskarodzinnegoukształto-
wałacharakterJubilata,wyzwoliłacechy,którepozwoliływprzyszłościrealizowaćżyciowepasje.
ZdumąwspominaOjca,uczestnikapowstaniawielkopolskiegoorazspołecznika,znanegoiszanowa-
negowcałymmieście.Losytejrodzinybywałydramatyczne,szczególniewczasieIIwojnyświatowej
orazwokresiestalinowskim,gdyzagrożonebyłożyciesenioraroduorazpodstawyjejegzystencji.
TetraumatycznedoświadczenianaszczęścieominęłyJubilata,odcisnęłysięjednakwświadomości
izahartowałynadalszezmaganiazlosem.Dzieciństwoimłodość,atakżelataszkolnejedukacjispę-
dziłwŚrodzie,zktórąnigdyniezerwałwięzów.Nietrudnozauważyć,żerodzinnemiastodarzy
prawdziwąmiłością.Dumnyzjegochlubnejprzeszłości,powrócipolatach,abyofarowaćmuswoje
archeologiczneumiejętności.
PouzyskaniumaturywyjechałdoPoznania,gdziewlatach1971-1976studiowałarcheologięna
Uniwersytecieim.AdamaMickiewicza.NiemalodrazutrapodskrzydłaProfesoraJanaŻaka,który
stałsięJegopierwszymmistrzemimentorem.DziękiniemuznalazłsięwskładzieEkspedycjiKosza-
lińskiej,rozpoczynającejwłaśniebadanianaśrodkowymPomorzu,wrejonieBiałogardu,Dębczyna
iRogowa.Wkręguzainteresowańtegozespołubyłaproblematykaokresuwpływówrzymskichoraz
wczesnegośredniowiecza,nietrudnosięzatemdomyśleć,wjakisposóbzrodziłasiękolejnapasja
naszegoJubilata.Zekspedycjązwiązałsięnabliskodwiedekady,przyczymwiększośćtegoczasu
spędziłwrolijejfaktycznegokierownika(takteżprzezwielelatbędzietytułowanyprzezswoich
współpracownikówiwychowanków).Trudnozliczyćwszystkieterenowesukcesyosiągniętenad
Parsętą(abyływśródnichstanowiskaarcheologicznewDębczynie,Rogowie,WygodzieiBiałogar-
dzie),opowiedziećwielewydarzeń,niekiedyzabawnych,wspominanychpóźniejzrozrzewnieniem
przezuczestnikówtychbadań.Wartojednakzaznaczyć,żewłaśniewtedyuzewnętrzniłysięwszyst-
kieJegocechy,przedewszystkimwielkapasja,niespożytaenergia,umiejętnośćbudowyzespołuoraz
wspaniałejatmosferypracy,bynajmniejniekolidującejzdyscyplinąiegzekwowaniemobowiązków
wobecpodwładnych.
AdamMickiewiczUniversityPress©2021