Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zarazę.Tyle.Niktinnynieprzychodzimidogłowy.
–Niezapominajmyoksiędzudobrodzieju.–Kacprzykwciążstał
odwróconydookna.Idotegooknamówił.–Naszymkochanym
księżulku,któryteżzakołnierzniewylewa.Tobywcaleniebyłotakie
głupie.–Jakbynaglecośsobieprzypomniał,podszedłdokredensu,
otworzyłdrzwiizajrzałdośrodka.–Któratogodzina?Niewidziałaś
gdzieśmojegotelefonu?Miałemwyjśćdosklepu,Ankazamyka
wcześniej…–Otworzyłszufladę.–Niewidziałaśgdzieśmojej
komórki,pytam?
Mariolapokręciłagłową,Tadeuszwyszedł,aPoradeckipróbował
poukładaćsobietowszystko,pijącluręzestęchłegosiana.Trzeba
będziepopytaćtychludzidlaświętegospokoju.Całydzieńżmudnej
robotyponic.Codalej?Ktonastępny?Plebania?Organista?
Kościelny?AmożetacholernazołzaAdamusowa,októrejopowiadał
Malicki?Masynaniedojdę.Wsamrazpartnerdobutelki
naprzedświątecznywieczór.
DałKacprzykowejprotokółdopodpisania,poczymwepchnął
godoteczki,dopiłresztkękawy,wstałizacząłzapinaćpłaszcz.
–Wciążmamnadzieję,żesprawasamasięwyjaśni–rzekł.
–Porozmawiamztymiosobami.Byćmożepaniojciecodwiedził
kogośwczorajlubchociażwspomniałoswoichplanachnawieczór.
Damznać,kiedytylkoczegośsiędowiem.Dowidzenia.–Wyciągnął
dłońnapożegnanie.
Miaładługieichłodnepalce.Delikatny,alestanowczykobiecy
uścisk.
Kiedyodwróciłsiękudrzwiom,zobaczyłwnichdwumetrową
postaćTadeuszaKacprzyka.Wrękutrzymałtelefonkomórkowy.
Zgrobowąminą,nicniemówiąc,podałgożonie.
–Czytaj.
Poradeckizamarł.
MariolaKacprzykodczytałaSMS-aipodałamutelefon.
