Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Baliśmysięjegoitychjegowyskoków.Wstydprzyznać,alekiedy
wyjechał,odetchnęliśmyzulgą.Tobyłnaszmiodowytydzień.Tak
jakbyzrobiłtospecjalnie…–Iznównachwilęzastygławbezruchu,
pochłoniętawspomnieniem.Dopierokiedykilkakropel
zprzepełnionegonaczyniazaskwierczałonarozgrzanejblasze,ocknęła
się.–Toco,herbaty?–Odsunęłafajerki,przegrzebaławęgiel
ipostawiłaczajniknapiecu.
–Kawy,jeżelimożna–odparłPoradecki.
Bezsłowaotworzyłaszafkęiwyjęłazniejpudełkozpięknym,
kolorowymrysunkiemnawieczku.Zapewneilustracjajakiejś
rosyjskiejlegendy.
–Wcześniejbyłniedowytrzymania.Niepłakaliśmyspecjalnie,
kiedyzniknąłnakilkadni.Wieśteżtrochęodetchnęła.Dlategoniktnie
pytał,cozojcembyło.Powiedzieliśmy,żewyjechałdorodziny.
Nakresy.Wiedzieliśmy,żenatentematniktzniegonicnie
wyciągnie.Itakjużzostało.Byćmożetoprawda.Saminiewiemy.
Wkażdymrazieniesądzę,żebytamtomiałojakieśznaczenie.Tobyło
dwanaścielattemu.–Odmierzyładwiełyżkikawyiwsypała
jedoporcelanowejfiliżanki.
WróciłKacprzyk.Ztąsamąponurąminąiodpalonympapierosem
wustach.Stanąłprzyoknie,plecamidonich,nerwowobębniąc
palcamiwparapet.Awanturawisiaławpowietrzu.
–Czypanibratwieocałejsprawie?
Mariolapostawiłaparującąfiliżankęnastoleiusiadłanaprzeciwko
Poradeckiego.
–Dzwoniłamdoniegowczoraj.Pytałam,czywie,gdziejest
ojciec.Powiedział,żeniewie.
–Aojciecniemógłpoprostupójśćwodwiedzinydosynaizostać
tamnanoc?
Kacprzykzaśmiałsięnieszczerze.Potwarzyjegożonyteż
przemknąłcieńrozbawienia.
