Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
należy…—I,szurającstopami,pomaszerowałzainnymiwstronę
żyznychpólnadrzeką.
GdyWitoldpodjechałpoddom,drzwibyłyszerokootwarte
—znak,żeżonajużwstała.Odprowadziłklaczdostajni,zrywającdla
niejpodrodzewybujałyłubin,którybardzolubiła.Zanimwszedł
dodomuwyciągnąłzestudniwiadrozimnejwody,ściągnąłkoszulę,
igłośnoprychając,umyłsięnadcembrowiną.Przeczesałpalcami
mokrewłosy,założyłkoszulęnawilgotneciałoiwszedłzamaszystym
krokiemdodomu.
Marysiastałaprzystole,szykującśniadanie.Kuchnięwypełniał
zapachświeżegochleba,rzodkwiigotowanejkawy.
—Gdziecięznowunosi,kochany,takzrana?Znowusięsama
budzęwłóżku.Bobędęzazdrosna,jaktakwnocybędzieszgdzieś
uciekałodemnie!—Marysiapogroziłamupalcemifiluterniepuściła
doniegooko.
Witoldpodszedłdoniej,objąłwpółiucałowałmiękkowszyję.
—Jakjauwielbiamtewakacyjneporanki…Słońceażsięskrzy,
wpolupachnązboża,wkuchnidobrejedzenie,nicpilnegodoroboty
niema…
Marysiawestchnęłaciężkoiodparła:
—Dlamniejest,bodyżurmamdziśwszkole.
—Wwakacje?—spytałzdumionyWitold,siadającprzystole
iprzegryzająctwardąrzodkiew.
—Kochanie,wakacjejużsiękończą,wrzesieńzapasem,trzeba
nowyrokdladzieciprzygotować.
Witoldsiedziałprzystolejakbystroskany.Marysiaodłożyłanóż
ipodeszładomęża.
—Niemartwsię,wrócęszybko,totylkokilkagodzin.Możeszsię
