Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ3
G
podniósłgłowę.Przedchwiląwrzuciłgarśćkawy
dyWill,MaddieiGilanzbliżylisiędoogniska,Halt
dokociołkazwrzątkiemimieszałteraznapójcienkim
patykiem.
–Dobrywieczór–powiedział.–Jaksądzę,mieliście
udanydzień?
–Owszem,mieliśmy.Maddiezakończyłaegzaminy
imożerozpocząćczwartyroknauki–oświadczyłWill.
Haltskinąłgłową.
–Cóż,niemogępowiedzieć,żesiętegonie
spodziewałem–oznajmił.–Mimożetrafiłcisiętak
nieudolnymentor.–Ostatniesłowawypowiedział
zpromiennymuśmiechem.
Willuznał,żejezignoruje.
–Znowubezbłędnywynik?–zapytałHalt,aMaddie
skrzywiłasię.
–Nonie–mruknąłWill.–Musiałeśotopytać?
HaltprzeniósłspojrzeniezWillanaMaddieipytająco
uniósłbrew.
–Byłyjakieśproblemy?
–Niezaliczylimiprzemieszczaniasięniepostrzeżenie
–powiedziałaMaddie,czującznowuprzypływzłości.
Haltuniósłterazobiebrwi.
–Jaktosięmogłostać?Widziałemcię,araczejnie
widziałemcię,kiedyćwiczyłaśprzemieszczaniesię
niepostrzeżenie.Jesteśwtymekspertką.Jesteśprawie
takdobrajakGilan.–Uśmiechnąłsiędodawnegoucznia.
–Cóż,technicznierzeczbiorąc,zdałam.Niktmnienie
zauważył.Przeszlikołomnie,aleszukaczidący
zakordonemnadepnąłminarękę.
Jeślispodziewałasięzrozumieniazestronystarszego
zwiadowcy,czekałjązawód.Haltroześmiałsiękrótko
izdecydowaniebezcieniawspółczucia.
–Nocóż,takierzeczysięzdarzają–powiedział.–Nie
