Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sprawach.ByłnajmłodszymzwiadowcąwKorpusie.
Prawdęmówiąc,niemiałpewności,czyobierawłaściwą
drogę.JednakHaltzawszemuwpajał,żebyprzed
podjęciemkonkretnegodziałaniazebrałtyleinformacji,
iletylkozdoła.Zbierałwięc.
Porazdwudziestywciąguostatnichkilkudniżałował,
żeniemajakskontaktowaćsięzHaltem.Opiekungołębi
Alysszniknął,niktgowokolicyostatnionieoglądał.
NajpewniejspłoszyłgoButtleorazjegoludzie.Will
otrząsnąłsięzniewesołychmyśli.
–Działosięcośjeszczepodmojąnieobecność?
–zapytał.
Dopiłkawę,znadziejąłypnąłnadzbanek.Malcolm,
którybyłświadom,żejegozapaskawowychziaren
zwolnasiękończy,udał,żeniedostrzeganiemego
zapytania.Zlekceważyłtakżecichewestchnienie,które
wkonsekwencjinastąpiło.Przerzuciłkilkastronic
znotatkami.Zapiskisporządziłnapodstawierelacji
własnychsłużbwywiadowczych.
–Wydarzyłysiędwierzeczy–odpowiedział.–Twoja
przyjaciółka,Alyss,przezdwieostatnienocedawała
wswoimokniejakieśznakiświatłem.
Malcolmzauważył,żenatychmiastodwróciłuwagę
Willaodkawy.Młodzieniecwyprostowałsięwkrześle.
–Światło?–powiedziałzożywieniem.–Jakiegorodzaju
światło?
Malcolmwzruszyłramionami.
–Wyglądajakzwyczajnalampa.Jednakchyboczesię
woknie.
–Odframugidoframugi?–dopytywałsięWill.
Malcolm,zaskoczony,podniósłwzrokznadnotatek.
–Owszem–potwierdził.–Skądwiedziałeś?
Willuśmiechnąłsięoduchadoucha.
–Alyssużywakodukurierów–wyjaśnił.–Domyślam
się,żewie,iżwcześniejczypóźniejzauważęznaki.Kiedy
torobi?
TymrazemMalcolmniepotrzebowałzaglądać
donotatek.
–Zwyklepozmianiewartopółnocy,mniejwięcejokoło
