Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niejestażtakprzyjemnymzadaniem,zajakiejedotąd
miała.
–Niewim,dziecino.Jakbymtojabyłameszczyznom,
tobymnapewnootonieprosiłażadnykobity,chyba
żebymbyłachoraabostara.Misiewidzi,żeludziska
zapominajom,żemytyżcosiczujemy,anajlepsiejszy
sposóbnatobedzie,cobyniepatrzyćnatakiedrobne
kłopoty.Łostawmitebuty;pastowanienicnieposzkodzi
tymstarymrenkom,iniebedzietożadnado-gro-da-cja,
bojażemwolnakobita.
–Ależ,Hepsey,czyżbyprzedtembyłapaniniewolnicą?
–spytaładziewczyna,zapominającoswojejmałej
krzywdziewobliczutejsugestiilosunajgorszego
zmożliwych.
–Ano,całkieżycie,pókiżemnieucieknełapinćlat
wstecz.Amojerodzicieleiłosiembratówisioster,óni
tamwszyccyłostali,tam,wtempiekle,iterajużino
czekajomnaPana,cobyichuwolnił.IÓntakuczyni,
wnet,wnet!–Potychostatnichsłowachnagłyblask
rozświetliłobliczeHepsey,przepędzajączniego
tragicznycień,apodniosłyżarjejgłosusprawił,żeserce
dziewczynyprzeniknąłdreszcz.Całazłośćustąpiła
miejscagłębokiemuwspółczuciu;położywszydłoń
naramieniukobiety,Christiepowiedziałaszczerze:
–Mamnadzieję,żetakbędzie;gdybymtylkomogła,
tosprawiłabym,żetenszczęśliwydzieńodrazu
nastanie!
PorazpierwszyHepseyuśmiechnęłasięipowiedziała
zwdzięcznością:
–NiechciezatoPanbłogosławi,dziubku.–Potem,
znówprzyjąwszydawnąstoickąpostawę,wróciła
doswojegozajęcia,dodając:–Ateraszykujłobiad,aja
bedepodrenkom,jakbyciczebabełoprzypominać,jak
majomiśćtedania,bopanijedosyćgremaśnainie
