Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wrozkosznymzapomnieniuwszelkichspraw
przyziemnychposoliłaformy,abocheneknasmarowała
masłemkuprzerażeniuciotkiBetsey,którazarazruszyła
naprawiaćjejbłędy,przypatrującsięjejtakczujnie,jakby
tennagłybrakprzytomnościumysłuwzbudził
podejrzeniacodozdrowiapsychicznegosiostrzenicy.
–Wuju,chcęstądwyjechaćisamazarabiaćnażycie,
jeśliwujpozwoli–odezwałasięnagleChristie,gdy
zasiedliwieczoremprzykominku.
–Żeco?Cotamznowu?–wykrzyknąłwujEnos,
budzącsięzrozkosznejdrzemkiprzyświecyznajdującej
sięwniebezpiecznejodległościodtrzymanejprzezeń
gazetyijegowłasnegonosa.
Christiepowtórzyłaswojąprośbęiodczuławielkąulgę,
gdywpatrzywszysięwniąznamysłem,staryczłowiek
odparłzwięźle:
–Notoruszaj.
–Obawiałamsię,żewujmożeuznaćtozapochopne
lubgłupie.
–Myślę,żeniclepszegoniemożeszzrobić,ipodoba
misię,żemaszolejwgłowie,skorośpowzięłataki
zamiar.
–Więcnaprawdęmogęwyjechać?
–Zaraz,jaktylkozechcesz.Inomitymgłowynie
zawracaj,pókiniebędzieszgotowa,ajakjużbędziesz,
cóścidamnapoczątek.–IwujEnospowróciłdolektury
„PrzyjacielaRolnika”,jakbybydłozajmowałogobardziej
niżkrewniaczka.
Christiebyłaprzyzwyczajonadojegolakonicznych
wypowiedziiniedbałegoobejścia,niespodziewałasię
więcwiększejserdeczności;odwróciwszysięwstronę
ciotki,powiedziałazlekkągoryczą:
