Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dzielnościżyciowejczłowiekaistopniowowzrastajego
uzależnienieodotoczenia,copowodujepogorszeniesię
sytuacjiżyciowej.Należyprzytympodkreślić,żestarze-
niesięjestprocesemfizjologicznym,przebiegającym
wróżnymtempieuróżnychludziiuwarunkowanymza-
równoczynnikamigenetycznymi,jakiśrodowiskowymi.
Natomiaststarośćjestokreśleniemadekwatnymdowieku
kalendarzowegolubbiologicznegoiwiążesięzliczbąlat,
któreprzeżyładanaosoba.
śmierci.Wtymokresiepostępujeograniczeniesamo-
Określenie,żektośjestwstarszymwieku,brzmiarbitral-
nie.ŚwiatowaOrganizacjaZdrowia(WHO)używanastę-
pującejklasyfikacjidotyczącejwiekuludzi:
1
człowiekwwieku„średnim”(wiekśredni)
45–59lat,
1
człowiekwwieku„starszym”
(wiekpodeszły,tzw.wczesnastarość)
60–74lat,
1
człowiek„stary”
(wiekstarczy,tzw.późnastarość)
75–89lat,
1
człowiek„bardzostary”
(wieksędziwy,tzw.długowieczność)
90iwięcej.
Wniektórychkrajach(WielkaBrytania,USA,Polska)
pojęciewiekemerytalny,tj.powyżej65.rokużycia,jest
używanedookreśleniaosobywstarszymwieku.Możliwe
zatem,żewnajbliższejprzyszłościbędziefunkcjonowałna-
stępującypodziałwiekowy:
1
65–74lat–człowiek„starszy”,
1
75–85–człowiek„stary”,
1
powyżej85rż.–człowiek„bardzostary”.
Badaniaarcheologicznewykazały,żewepocekamiennej
(około30tys.lattemu)przeciętnadługośćżyciaHomosa-
piensnajprawdopodobniejnieprzekraczała18–20lat,cho-
10
