Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ
4
GŁOŚNOŚĆ
DŹWIĘKU
Krzykrozpaczyiczułyszept,grzmotpiorunaiszelestliści,to
przypadkidźwiękówróżniącychsięośnością.Obokwysokości
ibarwyjesttonajważniejszacechadźwięku.Jakwysokośćtonu
zależyodczęstotliwości,takgłośnośćjestfunkcjąpoziomuciśnienia
akustycznego.Jegodefinicjaopartajestnapsychofizycznympra-
wie:wrażeniejestproporcjonalnedologarytmuześredniegonatę-
żeniabodźca.
4010
ŚREDNIENATĘŻENIE
Przywołujączczęści3.2pojęciewysokości,terazpowiemy,żeośnośćjest
cechąwrażeniadźwiękowego,któraumożliwiauporządkowanietonówna
skali„cichy-głośny”.Subiektywnacechawysokościwiążesięzczęstotli-
wością,asubiektywnacechagłośnościznatężeniemdźwięku.Chwilowe
natężeniesygnałuharmonicznego
I
(t
)
(wzory2.8,2.9)niemożebyćmia
wrażeniagłośności,gdyżwciągu1sekundywielerazyzmieniaswojąwar-
tość,chociażwrażeniegłośnościniezmieniasięwtymczasie.Tychszyb-
kichzmian
I
(t
)
układsłuchowynierejestruje!Zatemgdzieś,nadrodzeod
uchazewnętrznegodomózgu,występujeprocesuśrednianiaidlategopo-
winienpojawićsięonrównieżiwnaszymopisie.
DlaperiodycznychzmiannatężeniazokresemT(rys.4.1)procesuśred-
nianiadefiniujeformuła