Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.2.Rozmowawujęciujęzykoznawczym
Wujęciulingwistycznymrozmowatosekwencja
naprzemiennychaktówmowypochodzącychodjegouczestników.
Maonokreślonąstrukturęiuporządkowanie.
1.2.1.Interakcyjnaihierarchiczna
organizacjadialogu
Choćpozorniemożewydawaćsię,żewrozmowienie
mażadnegoporządku,wrzeczywistościjestonaorganizacją,którą
rządząregułynastępstwasyntaktycznego,semantycznego,
pragmatycznego(Kita1998b).
Powierzchownemuobserwatorowizwykłarozmowaniewydajesięniczym
szczególnym;alejeśliprzyjrzymysiębliżejużytymmetodom,językukażesię
jakobroń,którąkażdyinterlokutorwładawceluprzeprowadzeniaakcji;aby
narzucićswojąwłasnąmyśl.Językrozmowyjestrządzonyprzezretorykę-
instynktownąipraktyczną(Bally1951,t.1,s.21).
Teleologicznierozmowajestefektemspołecznejinterakcji,
konstytuowaniemsensówwspólnychwskuteknakładanianasiebie
różnychpunktówwidzenia,czyteżnegocjowaniawspólnejwiedzy
przezprzełamywaniepoznawczejasymetrii.Tendialogmapewną
historięwtymznaczeniu,żeniejestdowolnąkonfiguracjąreplik
(taktów,segmentów).Występująonewokreślonym(narracyjnym)
porządku.Minialnąjednostkądialogowątworzącąinterakcjęjest
wymiana(Stubbs1983).
Wliteraturzejęzykoznawczejprzedstawionoanalizy
funkcjonalnedialogu,któreuwzględniająmechanizmydziałania
wymianwerbalnych.WymienićtumożnapraceP.Grice’a
(1975/1980)czyE.Goffmana(1967)orazbadaniaskoncentrowane
natakichpojęciachirozróżnieniach,jak:parasąsiadująca(para
przylegająca,korespondującabądźnawiązująca)ischematakcji
(Bange1992),atakżescenariusz(Schank,Abelson1977;zob.Vion
