Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
1992,s.144).
Wkonwencjihierarchicznejgatunkówmowypozostająbadania
nadrozmowąprowadzoneprzezprzedstawicieliszkołygenewskiej
(Roulet1981;Moes-chler1985;Bange1992).Pierwotnawersjatego
ujęciauwzględniałaczterykategoriejednostek,określanychjako:
1)interakcjawerbalna(fr.l’incursion),
2)wymianapotwierdzająca(fr.échangesréparateurs),
3)interwencja(fr.l’interention)–włączanie,ukształtowanaprzez
aktzasadniczyzwanykierującym(fr.actedirecteur
‘dyrektywny’,‘sterujący’,‘nakłaniający’,‘ingerujący’),
4)aktmowy(fr.l’actedelangage)(Kita1999).
C.Kerbrat-Orecchioni(1987,1990)proponujemodelopięciu
poziomach,dodającdopoprzednichjednostkę,którąnazywa
sekwencją(fr.séquence).Rozpatrywanymodelprzyjmujewtym
ujęciudwatypyjednostek.Sąto:
jednostkidialogowe(interakcja,sekwencja,wymiana),
jednostkimonologowe(interwencjaiaktmowy).
R.Vion(1992,s.145)rozszerzatenzestawobardzooperatywną
jednostkę,którąokreślajakomoduł(fr.module)iumieszcza
jąponadsekwencją.
Nagrunciejęzykapolskiegobadanianadorganizacjątekstu
mówionegowykorzystująróżnemetodologie
–odstrukturalistycznych(funkcjonalnaperspektywa
wypowiedzenia)przezpragmatyczne,interakcyjne,socjo-
ipsycholingwistyczneażpointerakcjonistyczneikognitywne(Kita
1999).
CentralnymobiektembadańJ.Warchali(1991)stałasięwymiana
–jejstruktura,wewnętrzneuporządkowanie,funkcjajej
poszczególnychelementówiichwzajemnepowiązanie,atakżeopis
funkcjonowaniawymianyjakocałościwobrębiemakrostruktury
dialogu,czyliwchodzeniadanejwymianywzwiązkizotaczającym
jąkontekstem.Składnikamiwymianysą:inicjacja–reakcja
–coda.
Inicjowanietokontynuowaniewymianyprzezotwarciestanu
asymetriiwiedzyirównocześniewprowadzenienowegotematulub
podtematu.Inicjacjastanowitęczęśćwymiany,któraumożliwia
wejścietejwymianywwiększąsekwencjęwymiantworzącychlinię
tematycznądialogu.Wjejobrębiewyróżniasiędwatypy
funkcjonalne:
