Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.Ochronadzieckakrzywdzonegowperspektywiepedagogikispołecznej
37
lińską-Theiss(1993a,1993b,2000)35,WiesławaTheissa(1996),JadwigęIzdebską
(2000,2004,2006)czyEwęKantowicz(1996,2001).Jednakiinnipedagodzyspo-
łeczninaderczęstopodejmowaliproblematykrzywdzeniadziecka,opisująckwe-
stiedysfunkcjonalnościrodzinyorazulepszaniaśrodowiskawychowawczegoro-
dzinyipoprawykulturypedagogicznejrodziców.ZaEdmundemTrempałą(1998)
możnawymienićwtymobszarzetakienazwiska,jak(międzyinnymi):Kamiński,
Marynowicz-Hetka,Kawula,Kukołowicz,Olubiński,Pielka,Cudak,Adamski,Pie-
karski,Nikitorowicz,Łobodzińska,Rosnowska,Maciaszek,Grochociński.Uzupeł-
niającąprezentacjęautorówzkręgupedagogikispołecznej,podejmującychkwe-
stiezagrożeńrozwojudzieckawrodzinieirodzinniewydolnychwychowawczo,
znaleźćmożnateżuAndrzejaRadziewicza-Winnickiego(2007).Zauważamrów-
nież-nacowskazujetakżeBożenaMatyjas(2007)-badaniapedagogikispo-
łecznejnaddzieckiemijegosytuacjążyciowąorazochronąjegoprawobecnie,
choćwyraźniezakorzenionymjużwjejpoczątkach,dynamicznierozwijającymsię
kierunkiemtejdyscypliny.Zwracamteżuwagę,MariuszCichosz(2006,s.219)
wanalizachnatematrozwojupedagogikispołecznejwPolscewyraźnieumiejsca-
wiaproblematykęprzemocywakcentowanychdzisiajobszarachbadawczychpe-
dagogikispołecznej.
Niejestjednakwtymmomenciemojąintencjąargumentowaniezasadnościpo-
dejmowaniaproblematykidzieckakrzywdzonegoijegoochronyzperspektywype-
dagogikispołecznej.Zawszebyłaonadyscyplinążyworeagującąnakwestienie-
sprawiedliwościikrzywdspotykającychdzieci;dziecięceniedoleitrudnewarunki
życiairozwojudzieckawewszystkichokresachrozwojunaukiwwidocznysposób
znajdowałysięwcentrumzainteresowaniapedagogówspołecznychibyłyprzed-
miotemichtroski(zob.Trempała,1999;Ciczkowski,2001;Kawula,2001;Cichosz
2004,2006;Marynowicz-Hetka,2006;Theiss,1995).Zczasem,jakzauważaJerzy
Modrzewski(2004),przewodnimzadaniempedagogikispołecznej,badającejwłaś-
ciwie,jegozdaniem,relacjędziecko-środowisko(instytucjonalneiniesformalizo-
wane),stałasięmisjaopiekiiochronydzieciprzedniestabilną,niepewnącodzien-
nością,marginalizacjąideprecjacjążyciaorazspołecznegouczestnictwa.Zczasem
takżewpedagogicespołecznejdzieckocorazsilniejupodmiotowiano,rozwijając
nurtdiagnozydzieciństwa,badaniadziecięcychdoświadczeńiprzeżyć(zob.np.
Izdebska,2006;atakżepraceB.Smolińskiej-Theiss).Biorącpoduwagęglobalne,
światowetendencjerozwijaniaudziałudzieciwpoznawaniuichświata,ichprob-
lemówitrudnościżyciowych,taperspektywarefleksjipedagogikispołecznejnad
społecznąsytuacjądzieckaczekadopieronaswą(należną)popularność.
35
Oczywiścieliczbaautorów-pedagogówspołecznychporuszającychwswychpracachkwe-
stiekrzywdzeniadzieckawrodziniejestznacznieobszerniejszaiwzasadzieniejestmożliweprzed-
stawieniejejtutajnawetwograniczonejpostaci.Możnanaprzykładzwrócićteżuwagęnaciekawe
opracowanieU.Kamińskiejpt.Zranionedzieciństwo,Wyd.nŚląsk”
,Katowice2000,któreprzedstawia
doświadczeniadziecikrzywdzonychwrodziniepoprzezichosobisterelacje.Wymieniłamwięcjedy-
nieteznakomitepostacipedagogówspołecznych,którychnazwiskakojarząsiędośćjednoznacznie
zomawianąproblematyką,nieskromniezwracamuwagętakżenaswojąosobę(Jarosz1998,2001-
2007,2001,2006).