Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ach,obyjużbyłoposprzedaży!–mówiłaMaryla.–Jakaż
toodpowiedzialnośćmiećtylebydłakołodomu,gdypastuchemjest
takiMarcin,naktórymwogóleniemożnapolegać.Miałjużwrócić
wczorajwieczoremzpogrzebuciotki.Przyrzekłsolennie,żesięnie
spóźni,jeżeligozwolnięnacałydzień.Dalibóg,niewiem,ilematych
ciotek!Służyunasodroku,aotojużczwartaumiera.Wdzięcznabędę
niebu,gdysięskończązbioryipanBarryobejmiegospodarstwo.Dolly
musipozostaćwzamknięciudochwilipowrotuMarcina;wtedy
przeprowadzimyjąnatylnepastwisko,gdzietrzebabędzie
wyreperowaćpłoty.Ach,tenświatpełenjestzgryzot,jaksłusznie
twierdzipaniLinde.OtobiednaMariaKeithjestumierającainiewiem
doprawdy,cosięstaniezjejdwojgiemdzieci.Mawprawdziebrata
wKolumbii,doktóregopisała,leczdotejchwilinieotrzymałaani
słowaodpowiedzi.
–Cóżtozadzieci?Wjakimwieku?
–Mająsiódmyrok...bliźnięta.
–O,jazawszeprzepadałamzabliźniętami,odczasugdypani
Hammondmiałaichtyle!–zawołałaAniażywo.–Czyładne?
–Bożemiły,trudnoosądzić,byłytakiebrudne.Wyobraźsobie,
Tadziozagniatałciastozbłota,gdyTolaprzybiegła,żebywezwać
godomatki.Małapopłakałasię,gdytenurwiswepchnął
jąwnajwiększąkałużę,ażebyjąprzekonać,iżniemapowodu
dopłaczu,samtakżewlazłwbłotoizacząłsięwnimtarzać.Maria
twierdzi,żeTolajestbardzodobrymdzieckiem,zatoTadzio
niezwykleswawolnym.Coprawda,niktgoniewychowywał,stracił
ojca,gdybyłniemowlęciem,aMariaprawieciąglechoruje.
–Żalmizawszedzieci,którychniemiałktowychowywać–rzekła
Aniapoważnie.–Mnieteżbrakbyłoopiekunów,dopókiniedostałam
siędowas.Sądzę,żeichwujzajmiesięnimi.AjakążkrewnąMaryli
jestwłaściwiepaniKeith?
–Maria?Żadną.Tojejmąż...jejmążbyłnaszymdalekim
