Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WstałamipodeszłamdośpiącejośmioletniejBarbary.
Dziewczynkależałazszerokorozłożonymirękami
inogami,zabierającmiejscestarszejAnieodwróconej
dościany.Pochrapywałacicho.
–Niehałasuj,Elizabeto,AnaiBarbarajeszcześpią.
–Mówią,żezamążidziesz!–zawołała,zanicmając
sensióstr.
–Mnieniktniemówił.
–Ważnajesteś...–Przyglądałamisięiwyczułam
zazdrośćwjejgłosie.
Usiadłampodścianąnakamiennejpodłodze.Mójwielki
dziadobcymmibył,analosiemymważyłoddniamego
urodzenia,mimożesamjużnieżył.
–Jestem,Elizabeto.
–NiechceszjechaćdoKrakowa?
–Chceszpojechaćzamnie?
Podbiegłaipochyliłasięnademną.Jasne,faliste,
gęstewłosyzplecówspłynęłyjejprzedtwarz.
–Chciałabym!Gdziekolwiek!Byledalejodmego
pijańca!–Niesprawiedliwieoceniłaswojegomałżonka
Henryka,hrabiegoGorycji.
–Tojedźzamnie.
–Niejestemtobą.
Odepchnęłamjąlekko,bozdałomisię,żeoddech
miodbiera.
–Idźspać,Elizabeto.
Posłuszniepodeszładowąskiegołoża,szybko
rozsznurowałasuknięnabokach,zdjęłaprzezgłowę,
pozwoliłajejopaśćnapodłogęiwluźnejkoszuliwsunęła
siępodciężkąkołdręmiędzystopyBarbaryiAny.
Wyjęłamhaftowanąchusteczkę.Kuzynkapatrzyła
