Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„Babskaetnologia”
39
Dorozwojubadań,wktórychcentralnąkategoriąjestdoświadczenie,
wznaczącymstopniuprzyczynilisięnarratywiści.DNarracje(opowieści)są
[dlanich-przyp.I.K.]podstawowymsposobemnadawaniaznaczeńdoświad-
czeniu.Zarównowmówieniuoczyimśdoświadczeniu,jakiwjegointerpre-
towaniunarracjepośrednicząpomiędzywewnętrznymświatemmyśliiuczuć
azewnętrznymświatemobserwowalnychdziałań(Bruner1986).Tworzenie
narracji(posługiwaniesięopowieścią)lubodnoszeniesiędoniejjestproce-
sem,wktórymczłowiekwykorzystujesweindywidualnedoświadczenia,łącząc
jezgłębokozakorzenionymiwpamięcikulturymotywami(Carrithers1992)”
(Kafar2004,s.88).Narratywiścimówiąohomonarrans,człowiekuopowia-
dającym,ujmującymżyciowedoświadczeniawformęopowieści.Podkreślają
też,żejęzyk,zapośrednictwemktóregoczłowiekmożeopowiedziećoswoich
doświadczeniach,stanowiącychczęśćjegoświata,pełnifunkcjemediacyjne
(więcejpatrz:Bruner1986;Ricoeur1985).DRaportetnograficznyprzyjmuje
formęnarracji,awięcrozbudowanejopowieści,którejgłównymcelemjestda-
nieczytelnikowimożliwościpośredniegodoświadczaniaspołeczności,wktórej
badaczżyłizczłonkamiktórejwchodziłwinterakcje”(Androsino2010,s.46).
NarracjaantropologicznastajesięDopisemdoświadczeńwłasnychidoświad-
czeńnapotykanychosób,jesthistoriążycia,wyrastającązpragnienianawiąza-
niaautentycznejrelacjiopartejnawzajemnościi(współ)przeżywaniu”(Songin
2011,s.156).DAutobiograficznetekstysądefactointymnymiopisamiprzeżyć
irefleksjiautoróworazichzmagańzmateriądoświadczeńterenowych,coprze-
kładasięnaodejścieodbeznamiętnegojęzykarealistycznejetnografii.Istotną
cechątychzapisówjestzaprzestanietraktowaniabadanegojakoinformatora,
coczynirelacjęterenowąplatformąobcowaniazdrugimczłowiekiem”(tamże,
s.154).AntropologiajestdziśDświadectwemosobistegodoświadczeniainar-
racyjnejkreacjidoświadczonej[...]rzeczywistości”(Kaniowska1999,s.55).
Wewspółczesnejantropologiinaczelnemiejscazajmujenietylkokate-
goriadoświadczenia,alerównież(związanaznimnajczęściej)pamięć(sze-
rzejpatrz:Crapanzano1999;Kaniowska1999,s.55-56,68,74;Kaniowska
2003,2004;Kaźmierska2008).Ważnajestzarównopamięćrozmówców,jak
ipamięćbadacza.DZadaniemantropologajestzapamiętaćjaknajwięcejze
swojegodoświadczeniaiutrwalićtonapiśmie,toznaczyzarazemstworzyć
pewientekstookreślonejformienarracji.Zadaniemantropologajesttak-
żeznaleźćinformatora[należałobypowiedzieć:rozmówcę-przyp.I.K.],to
jestpartneradodialogu,którypamiętajaknajwięcejzeswegodoświadczenia
ichceotymopowiedzieć.Opis,jakiprzynosipracabadawcza,jestpoczęści
tekstemautobiograficznymiantropologicznym,właśniezewzględunato,
Nierzadko-dodam-nietyleniepotrafimy,ileniechcemyzrozumiećInnych,akrytykując
Detnologięwspółczująco-rozumiejącą”iDbabskąetnologię”,odmawiamybadaczowiprawado
ujawnianiaemocjiwłasnychitych,którychspotykanaswejdrodzeiktórychmożezrozumieć
m.in.dziękiwłasnejemocjonalności,wyobraźniiempatii.
