Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Matějwiedział,skądtenerwy.Kiedytataostatnioposzedł
otworzyć–wtedyteżmamapowiedziała,żektośpuka–zaatakował
gorozwścieczonyszerszeń.Toonnapierałnadrzwi.Atata,kiedy
tylkoprzestałprzypominaćbaloniznówzacząłprzypominaćtatę,
zamocowałprzywejściutabliczkęznapisem„Dzwonić3x”,
bowykombinował,żetozadanieprzerastaszerszeniapodwzględem
fizycznymimentalnym.
Mamazostawiławięctatęwspokojuiskupiłasięnastrofowaniu
Matěja,którybezentuzjazmurozgrzebywałwidelcemkalafior,pomny
niejasnych,lekkoprzerażającychsłówbabciIreny,żedziękuje
zakalafior,gdyżjąponim„rozdyma”.
Takczyowak,tataostatecznieprzegrałtęmałąwojnęipoczłapał
dodrzwi.Pochwiliwróciłzogromnąmiskąsałatkiziemniaczanej.
–OdRusów–rzuciłdomamy.–Conibymamyzrobićztakągórą
sałatki?–westchnął.–Ajaksobiejeszczewyobrażę,żemieszali
jąwwannie,całkiemmisięzbierana…
Fakt,Rusowiemielipięciorodzieciwwiekuintensywnego
rozwoju.PaniRusováodkryłajakiśczastemu,żenajwiększym
naczyniemwichdomujestwanna,itowniejpostanowiłamieszać
składnikisałatkiziemniaczanej.
–Toczyściludzie–zauważyłamama–niemusiszsięobawiać
bakteriiczyczegotam.
–Myteżjesteśmyczyści,conieznaczy,żeMatějczasemniesika
dowanny.Atamjesttakichpięcioro!–kłóciłsiętata.
–Alenkęteżliczysz?Tojużprzesada…–niepoddawałasię
mama.
Matějnachwilęodpłynąłwmarzeniaiwyobraziłsobie,jakjego
miłośćzzakasanąspódniczkąkucanadwannąpełnąsałatki.Szybko
wcisnąłwsiebieresztękalafioraizapytał,czymożeiśćsiępobawić
doRusów.
