Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wzamku,takwięcotwieraj!
Podnieśliwiekoiwśrodkuskrzyniujrzelinajpiękniejszedziecko,
jakiesobiemożnawyobrazić.Takbardzosięucieszyli,żezaraz
zapragnęlizatrzymaćchłopcanazawsze,jakowłasnedziecko.Sami
dotądniemieliwłasnychdzieci,ażebyliwpodeszłymwieku,więc
nienależałosięspodziewać,żejeszczekiedykolwiekbędąmieli.
Czasupływał,aPerKramarznadaldziwiłsię,żedojegocórkinie
przychodząkawalerowie,przecieżbyłatakabogataimiałatakdużo
pieniędzy.Ponieważniktniepokazywałsię,takwięcPerpojechał
ponowniedoastrologówizaproponowałimpieniędzyapieniędzy,
jeślitylkozechcąpowiedzieć,kogotojegocórkabędziemiała
zamęża.
–Przecieżjużcipowiedzieliśmy,żedostaniechłopakazmłyna!
–odparli.
–No,dobrze,dobrze–rzekłPerKramarz–aleonnieżyje,ijeśli
powieciemi,zakogoterazwyjdzie,zchęciądamwamdwieście
talarów.
Astrologowiepopatrzyliponowniewgwiazdyiogarnąłichgniew.
–Dostanietegochłopcazmłyna,któregotyspuściłeśnawodę,
żebygozabić.Leczonnadalżyjeiprzebywaterazwmłyniewdole
rzeki–powiedzieli.
PerKramarzdałimdwieścietalarówzaporadęimyślałtylko
otym,wjakibytusposóbpozbyćsiędzieckamłynarza.Pierwsze,
cozrobiłpopowrociedodomu,toposzedłdomłynapołożonego
wdolerzeki.Chłopakbyłjużcałkiemduży,dawnojużzostał
konfirmowanyipomagałwmłynie.Był,doprawdy,przystojnym
młodzieńcem.
–Niemógłbyśodstąpićmichłopaka?–zapytałPermłynarza.
–Nie–odparłmłynarz.–Wychowywałemgojakwłasnegosyna,
itakbardzomisięudał,żejestmiwielkąpomocąwmłynie.Sambędę
jużwkrótcezbytstaryisłaby.
–Rozumiem,bozemnąjestpodobnie–rzekłPerKramarz.
–Idlategoteżchciałbymmiećkogośtakiego,kogomógłbym
